Στην Πλατεία Συντάγματος σήμερα μέλη της ομάδας 269Life Greece, που είναι το ελληνικό παράρτημα του αντισπισιστικού κινήματος 269Life, πραγματοποίησαν διαμαρτυρία για όσα συμβαίνουν στα ζώα τα οποία γίνονται ή παράγουν την τροφή των ανθρώπων και μάλιστα για να κάνουν ξεκάθαρο το μήνυμα τους κρατούσαν στα χέρια τους το κεφάλι μιας αγελάδας η οποία είχε σφαγιαστεί την προηγούμενη μέρα.
Η στάση της Αστυνομίας
Αναφορικά με την αντίδραση των αστυνομικών υπαλλήλων οι οποίοι απαίτησαν αρχικά από τους αντισπισιστές να φύγουν από το κέντρο της πλατείας και στη συνέχεια να κλείσουν την ντουντούκα τους, οι διοργανωτές της διαμαρτυρίας επισημαίνουν τα εξής: «Για πρώτη φορά μετά από 4 περίπου χρόνια δράσεων στο δρόμο, 5 αστυνομικοί μας προσέγγισαν με σκοπό να μας διώξουν από το στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος, προφασιζόμενοι ότι απαγορεύονται οι διαμαρτυρίες μπροστά από το δέντρο (!) και μας ζήτησαν να κατευθυνθούμε αλλού, όπως και πράξαμε.
Αφού πήγαμε στο πλαϊνό μέρος της πλατείας Συντάγματος, αρκετά μέτρα μακριά από το δέντρο, ώστε να μην εμποδίζουμε το πλήθος να χαρεί την... χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα και ενώ είμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε τη δράση μας, ξαναήρθαν οι ίδιοι αστυνομικοί και αυτή τη φορά επιτακτικά απαίτησαν να κλείσουμε τον τηλεβόα από τον οποίο θα ακούγονταν φωνές αγελάδων, απειλώντας μας ότι θα μαζέψουν τον εξοπλισμό μας και θα τερματιστεί η δράση μας, προφασιζόμενοι αυτή τη φορά την ένταση του ήχου. Αφού τελικά χαμηλώσαμε την ένταση, εν τέλει επιτακτικά και με έντονο ύφος μας έδωσαν την εξής διαταγή, με έντονο ύφος "Τέλος, κλείστο!"
Αναρωτιόμαστε δύο πράγματα:
* Σε ένα υποτιθέμενα δημοκρατικό κράτος, από πότε απαγορεύονται διαμαρτυρίες οποιασδήποτε φύσης, σε οποιονδήποτε ελεύθερο χώρο;
*Από πότε, οι αστυνομικοί κάνουν τους προστάτες της "χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας" επιδιώκοντας να διώξουν κακήν κακώς κινήματα μη πολιτικά κατευθυνόμενα;
Αν αναρωτιέστε πως μας απαγόρευαν να έχουμε τον ήχο από τις αγελάδες, αλλά μας επέτρεψαν να κρατάμε το κομμένο κεφάλι μιας αγελάδας, να σας ενημερώσουμε πως αυτό συνέβη γιατί ήταν τόσο απασχολημένοι να φυλάνε το χριστουγεννιάτικο δέντρο, που δεν έβλεπαν τι συνέβαινε κάτω από τη μύτη τους».
Είναι παράλογο να μιλάμε για αδικία & ελευθερία όταν καθημερινά υποβάλλουμε ζώα σε σκλαβιά, βασανιστήρια, δολοφονίες
Στην ανακοίνωση τους οι διαδηλωτές επισημαίνουν: «σήμερα Κυριακή 17/12/2017, έφερε πρόσωπό με πρόσωπο τους καταναλωτές με τα μη ανθρώπινα ζώα που δολοφονούν, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις εγωιστικές και σαδιστικές ορέξεις τους, ρωτώντας τους αν θα τολμήσουν να κοιτάξουν τον 362 στα μάτια.
Οι καταναλωτές οφείλουν να γνωρίζουν το τι υπάρχει στο πιάτο τους και για αυτόν ακριβώς το λόγο, μαζί μας υπήρχε και το κεφάλι ενός εκ των εκατομμυρίων θυμάτων της ανθρώπινης υπεροψίας - το κεφάλι του 362.
Ο 362 προτού δολοφονηθεί και διαμελιστεί, ήταν ένα αγελαδάκι το οποίο γεννήθηκε με μοναδικό προορισμό να δολοφονηθεί. Δεν γεννήθηκε για να ζήσει ελεύθερο. Δεν γεννήθηκε για να νιώσει τη στοργή και την αγάπη. Γεννήθηκε σκλάβος με κατακερματισμένη την ίδια του την ύπαρξη και με ένα μέλλον προκαθορισμένο… τα στομάχια των ανθρώπων.
Το κεφάλι του, είναι αυτό που απέμεινε από μια ζωντανή προσωπικότητα που στερήθηκε τα πολυτιμότερα αγαθά όλων… την ΖΩΗ και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Ο 362 αντιπροσωπεύει τα μη ανθρώπινα ζώα που σφαγιάζονται κάθε δευτερόλεπτο, στην κυριολεξία, δίπλα από τα σπίτια μας, αλλά κανείς δεν θέλει να ακούσει τις απεγνωσμένες τους κραυγές που φωνάζουν ότι φοβούνται και δεν θέλουν να πεθάνουν!
Είναι παράλογο να μιλάμε καθημερινά για αδικία και ελευθερία, όταν την ίδια στιγμή υποβάλλουμε τα μη ανθρώπινα ζώα σε σκλαβιά, σε ανείπωτα βασανιστήρια και δολοφονίες, μόνο και μόνο για να βουλιάξουμε τα δόντια μας μέσα στα νεκρά τους σώματα.
Η δικαιοσύνη και η ελευθερία δεν είναι προνόμιο μόνο αυτών οι οποίοι είναι ισχυροί. Η δικαιοσύνη και η ελευθερία είναι προνόμιο όλων των ζώων ανεξάρτητα από το είδος που ανήκουν.
Ποιος ήταν ο 362
Η ζωή μου ήταν προσχεδιασμένη, το ίδιο και ο θάνατός μου. Γεννήθηκα το πρωινό της 12ης Ιουνίου 2017, εννέα μήνες μετά τον βιασμό της μητέρας μου. Δεν θυμάμαι ούτε το πρόσωπο της γιατί με πήραν μακριά της αμέσως μετά τη γέννησή μου. Με έκλεισαν σε ένα κελί, όπου έζησα 6 θλιβερούς, μίζερους και μοναχικούς μήνες.
Ο 362.
Προχθές, το βράδυ της Παρασκευής το φορτηγό ήρθε πάλι. Πάντα φοβόμουν όποτε έφτανε το φορτηγό, μα ειδικά εκείνο το βράδυ φοβόμουν πιο πολύ. Ένας άντρας με πλησίασε, με άρπαξε και με πέταξε στην καρότσα του φορτηγού, σαν να ήμουν ένα σακί. Όλοι έκλαιγαν εκεί μέσα, μαζί τους και εγώ.
Το ταξίδι έμοιαζε ατελείωτο, αλλά μερικές ώρες αργότερα, ξημερώματα Σαββάτου πια, το φορτηγό επιτέλους σταμάτησε. Ήμουν εξαντλημένος, πονούσα και διψούσα. Δεν μου είχαν δώσει φαγητό και νερό για 24 ώρες. Έτρεμα! Κρύωνα και φοβόμουν!
Όταν άνοιξε η πόρτα του φορτηγού ένας άντρας που κρατούσε μια βουκέντρα με χτυπούσε με ηλεκτρικό ρεύμα στα πλευρά και με έσπρωχνε βίαια προς την είσοδο ενός κτιρίου. Συνέχιζε να με χτυπά μέχρι που με στρίμωξε σε ένα βρωμερό κελί. Φοβόμουν τόσο πολύ! Μέσα στο σκοτάδι άκουγα ουρλιαχτά, που όμοιά τους δεν είχα ξανακούσει. Ο αέρας μύριζε φόβο, αίμα και θάνατο. Φοβόμουν για τη ζωή μου!
Ο χρόνος κυλούσε περίεργα και είχε πια από ώρα ξημερώσει, όταν ακούστηκαν άγριες φωνές. Έτρεμα, η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα και δυνατά. Ήξερα ότι το τέλος μου πλησίαζε. Προσπάθησα να σώσω τη ζωή μου, σπρώχνοντας με δύναμη την πόρτα του κελιού μου, μα ήταν καλά κλεισμένη και δεν κουνιόταν ούτε χιλιοστό.
Κάποια στιγμή η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκαν δυο άντρες.Με έσπρωχναν, μου φώναζαν και με χτυπούσαν με τη βουκέντρα ξανά και ξανά. Έκλαιγα! Πονούσα! Ήμουν φοβισμένος και μπερδεμένος και ήθελα να ξεφύγω, μα με είχαν ήδη οδηγήσει σε έναν διάδρομο με λιγοστό φως. Δεν έβλεπα τι υπήρχε μπροστά μου, αλλά ήταν και η μόνη κατεύθυνση που μπορούσα να πάω. Όσο προχωρούσα, τόσο δυνάμωνε η μυρωδιά του θανάτου και του αίματος.
Έφτασα στο τέλος του διαδρόμου, μια κάθετη μπάρα έπεσε απότομα πίσω μου! Δεν μπορούσα πια να κουνηθώ. Ήμουν εγκλωβισμένος! Φοβόμουν! Δεν ήθελα να πεθάνω! Κάποιος με πλησίασε κρατώντας ένα όπλο. Άκουσα ένα κρότο. Ο πόνος με τρέλαινε! Τρέκλιζα και έπεσα κάτω. Προσπαθούσα να σηκωθώ. Πάλευα με όση δύναμη μου είχε απομείνει, αλλά μια αλυσίδα με κρατούσε από το ένα πόδι. Ήξερα πως δεν είχα ελπίδα να σωθώ, μα προσπαθούσα, με τον τρόπο που μόνο όσοι γνωρίζουν πως θα πεθάνουν προσπαθούν.
Η αλυσίδα εξακολουθούσε να με τραβά μέχρι που με έριξε πάλι κάτω. Με έσερνε και μέσα σε μια στιγμή βρέθηκα να κρέμομαι ανάποδα στον αέρα. Ο άντρας που πριν με πυροβόλησε στεκόταν πάλι μπροστά μου. Κρατούσε ένα μαχαίρι και δίχως δισταγμό μου έκοψε τον λαιμό. Ο πόνος ήταν απερίγραπτος! Δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Πνιγόμουν στο ίδιο μου το αίμα. Το σώμα μου συσπόταν βίαια. Τα μάτια μου ανοιγόκλειναν γρήγορα... 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60...
Εξήντα ολόκληρα εφιαλτικά δευτερόλεπτα χρειάστηκαν μέχρι να χάσω τις αισθήσεις μου και να πάψω να πονάω. Όλα τελείωσαν! Το Σάββατο 16/12/2017 με δολοφόνησαν και διαμέλισαν το σώμα μου. Σήμερα, Κυριακή, τα κομμάτια μου βρίσκονται στα κρεοπωλεία, στα σούπερ μάρκετ, στο σπίτι σου και στο πιάτο σου.
Ξέρω ότι δεν θες να γνωρίσεις αυτό που πραγματικά ήμουν, αλλά η αλήθεια είναι πως μου το χρωστάς. Ήμουν ένα μωρό που είχε ανάγκη τη μητέρα του. Ήθελα να μπορώ να παίζω και να τρέχω. Ήθελα να είμαι ελεύθερος. Ήθελα να ζήσω! Μα εσύ με ονόμασες 362 και μου στέρησες τα πάντα. Η επιθυμία σου να φας τις σάρκες μου, αφαίρεσε βίαια τη ζωή μου. Ξέρω, θα πεις ότι δεν φταις εσύ – δεν μου έκοψες εσύ τον λαιμό άλλωστε. Όχι, αλλά εσύ πλήρωσες για αυτό. Πλήρωσες τον κρεοπώλη, ο οποίος πλήρωσε τον σφαγέα, ο οποίος πλήρωσε τον εκτροφέα. Αυτός είναι ο κύκλος της βίας.
Ήμουν ο 362, ένα μοσχαράκι που γεννήθηκε σε μια ελληνική φάρμα. Με μετέτρεψες στο κρέας που θα καταναλώσεις σήμερα ή αύριο. Προτού όμως καταπιείς τα κομμάτια μου, τολμάς να με κοιτάξεις στα μάτια και να πεις ότι έπρεπε να δολοφονηθώ προκειμένου να καλύψεις τη λαιμαργία σου;
Ήμουν ο 362, ένα από τα θύματα της ανθρώπινης υπεροψίας – ένα από τα δισεκατομμύρια θύματά της. Ένα από τα δικά σου θύματα. Πόσα ακόμα ζώα σαν και εμένα θα καταδικάσεις σε θάνατο; Για πόσο καιρό ακόμα θα πληρώνεις ανθρώπους να εκτρέφουν και να δολοφονούν ζώα; Για πόσο καιρό ακόμα θα σκέφτεσαι με το στομάχι και όχι με το μυαλό σου;
Πριν αρχίσεις να ισχυρίζεσαι ότι πρέπει να καταναλώνεις εμένα και τα αδέρφια μου, τα υπόλοιπα ζώα και τις σωματικές μας εκκρίσεις (γάλα και αυγά) για να ζήσεις, έχε κατά νου, πως ο μύθος αυτός έχει από καιρό καταρριφθεί. Δεν χρειάζεται να τρως ούτε εμάς, ούτε τα παράγωγά μας! Οπότε, ποια άλλη δικαιολογία σου απομένει; Η γευστική απόλαυση; Η συνήθεια; Η παράδοση και η θρησκεία; Η ευκολία; Ο κύκλος της ζωής; Ή η τροφική αλυσίδα;
Τα παραπάνω δεν είναι τίποτα περισσότερο από χυδαίους εγωιστικούς ισχυρισμούς. Τίποτα δεν δικαιολογεί το πιο απεχθές έγκλημα της ανθρωπότητας. Δεν είναι δικαίωμά σου να αρνείσαι σε εμένα και στα αδέρφια μου την ελευθερία μας και να μας σκοτώνεις. Αυτό δεν είναι δικαίωμα – είναι αδικία. Αποδέξου το. Απολογήσου για τον τρόπο που έχεις ζήσει, κάνε τις απαραίτητες αλλαγές και προχώρα μπροστά».
Στη σύλληψη του 50χρονου άνδρα, υπηκόου Σερβίας, που δηλώνει μοναχός και μαχαίρωσε αδέσποτα σκυλιά στο κέντρο της Θέρμης στη Θεσσαλονίκη, προχώρησαν αστυνομικοί μετά την καταγγελία…
Έκκληση για να βρεθούν φιλοξενίες αλλά και όλα τα απαραίτητα για τα 14 κουτάβια που κάποιος πέταξε σε ερημική περιοχή στα Συκά Φθιώτιδας απευθύνει και…
Πολυσέλιδη είναι η απάντηση του Γιάννη Πουλόπουλου, που είναι ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Κέντρου Περίθαλψης Άγριων Ζώων (Ε.Κ.Π.Α.Ζ.), προς τις τρεις περιβαλλοντικές οργανώσεις, την «ΑΝΙΜΑ»,…
2 Σχόλια
venus
Οι φάρμες και τα σφαγεία όπου παράγεται το μεγαλύτερο μέρος του κρέατος το οποίο καταλήγει στό πιάτο μας είναι κατα κανόνα αθέατα κτίρια.
Δεν τα βλέπουμε.
Η μαφία παραγωγής κρέατος έχει βέβαια μεγάλο ενδιαφέρον να μην πληροφορηθεί και να μην μάθει ποτέ ο καταναλωτής τι συμβαίνει στα μοντέρνα Νταχάου του 21. αιώνα.
Με το πρόσχημα ότι θέλει να «προστατεύσει» υπερευαίσθητους πτωματοφάγους απο σκληρές και βίαιες εικόνες εμποδίζει συστηματικά να έρθει ο καταναλωτής σε επαφή με ένα σύστημα ασύλληπτης και κατα κανόνα παράνομης βίας και εγκληματικότητας, κάτω απο το οποίο λαβαίνει χώρα η παραγωγή του κρέατος.
Αλλιώς υπάρχει κίνδυνος αμφισβήτησης και άρνησης αυτού του συστήματος.
Γι αυτό λοιπόν η κρεατοβιομηχανία καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να κρατάει τούς καταναλωτές των προϊόντων της σε αμάθεια, στο σκοτάδι, στην άγνοια.
Πέρα όμως απο αυτό υπάρχουν και λόγοι καθαρά κερδοσκοπικοί.
Οσο περισσότερα ζώα σφάζονται στο λεπτό, τόσο περισσότερο χρήμα μπαίνει στο ταμείο της κρεατοβιομηχανίας.
Και αυτη την συντηρούν, ως γνωστό, οι κρεατοφάγοι.
Η υπέρτατη αρχή στα σφαγεία λέει: «η κορδέλλα δεν σταματάει ποτέ».
Τίποτα δεν επιτρέπεται να σταματήσειτα ηλεκτροσόκ στα κεφάλια των ζώων, το σκίσιμο του λαιμού τους με λεπίδες, το κρέμασμα τών ακόμα ζωντανών ζώων απο το πόδι στα τσιγκέλια, το βράσιμο των ζωντανών χοιρινών σε καυτό νερό, το αίμα που τρέχει άφθονο παντού και σημαίνει ότι η επιχείρηση ανθεί.
Ακόμα και με ατυχήματα εργατών η κορδέλλα δεν σταματάει ποτέ στο Νταχάου των ζώων.
Κάποτε είχε πεί τό πρώην μέλος των Beatles, Paul Mc Cartney, ότι αν τα σφαγεία ήσαν απο γυαλί ο καθένας θα σταματούσε να τρώει κρέας.
Σήμερα όμως, περισσότερο απο ποτέ, έχουμε πληροφόρηση και διαφώτηση απο κάποια μέσα μαζικής ενημέρωσης που δεν έχουν πουλήσει ακόμα την ψυχή τους στον διάολο της κρεατομαφίας και ξέρουμε κατα ένα μεγάλο μέρος ποιες φασιστικές πρακτικές εφαρμόζονται στούς κατάδικους των ζωϊκών στρατοπέδων συγκεντρώσεως που ειναι οι φάρμες και τα σφαγεία.
Σήμερα έχουν γίνει οι τοίχοι των σφαγείων απο γυαλί με κάποιες σοκαριστικές λήψεις-ντοκουμέντα ακτιβιστών σε φάρμες ζώων που κάνουν με κρυμμένη κάμερα και γράφουν ιστορία.
Γιατι υπηρετούν την αλήθεια.
Αυτην που αρνείται να αποδεχτεί η συνείδηση του μέσου αστού, γιατι αλλιώς θα σήμαινε ότι πρέπει να πάρει και την ευθύνη απέναντι στα καθημερινά εγκλήματα που λαβαίνουν χώρα στα Νταχάου των ζώων.
Ετσι λοιπόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν είναι η πληροφορία αυτό που μας λείπει για να σταματήσουμε να συνεργαζόμστε με ενα σύστημα φασιστικό, την κρεατοβιομηχανία.
Ειναι η αναισθησία, η άμβλυνση της συνείδησής μας, η πνευματικη και ηθική μας αναπηρία που μας εμποδίζει να πάρουμε το μέρος του ασθενέστερου και να αναγνωρίσουμε το δικαίωμα του στη ζωή, στην ελευθερία, στην ακεραιότητα.
Σε τελική ανάλυση ευθύνεται η ανικανότητα του ανθρώπου να συνειδητοποιήσει ότι η στυγνή εκμετάλλευση των ζώων δεν είναι απλώς θέμα διατροφής, είναι πολιτικό έγκλημα.
Venus
Αντισπισιστες: Ο ορισμος της ΤΡΕΛΑΣ και λιγα λεω! Ο ανθρωπος τρωει κρεας απο τοτε που εμφανιστηκε στον πλανητη, πραγμα που βοηθησε και στην αναπτυξη του.
Οι φάρμες και τα σφαγεία όπου παράγεται το μεγαλύτερο μέρος του κρέατος το οποίο καταλήγει στό πιάτο μας είναι κατα κανόνα αθέατα κτίρια.
Δεν τα βλέπουμε.
Η μαφία παραγωγής κρέατος έχει βέβαια μεγάλο ενδιαφέρον να μην πληροφορηθεί και να μην μάθει ποτέ ο καταναλωτής τι συμβαίνει στα μοντέρνα Νταχάου του 21. αιώνα.
Με το πρόσχημα ότι θέλει να «προστατεύσει» υπερευαίσθητους πτωματοφάγους απο σκληρές και βίαιες εικόνες εμποδίζει συστηματικά να έρθει ο καταναλωτής σε επαφή με ένα σύστημα ασύλληπτης και κατα κανόνα παράνομης βίας και εγκληματικότητας, κάτω απο το οποίο λαβαίνει χώρα η παραγωγή του κρέατος.
Αλλιώς υπάρχει κίνδυνος αμφισβήτησης και άρνησης αυτού του συστήματος.
Γι αυτό λοιπόν η κρεατοβιομηχανία καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να κρατάει τούς καταναλωτές των προϊόντων της σε αμάθεια, στο σκοτάδι, στην άγνοια.
Πέρα όμως απο αυτό υπάρχουν και λόγοι καθαρά κερδοσκοπικοί.
Οσο περισσότερα ζώα σφάζονται στο λεπτό, τόσο περισσότερο χρήμα μπαίνει στο ταμείο της κρεατοβιομηχανίας.
Και αυτη την συντηρούν, ως γνωστό, οι κρεατοφάγοι.
Η υπέρτατη αρχή στα σφαγεία λέει: «η κορδέλλα δεν σταματάει ποτέ».
Τίποτα δεν επιτρέπεται να σταματήσειτα ηλεκτροσόκ στα κεφάλια των ζώων, το σκίσιμο του λαιμού τους με λεπίδες, το κρέμασμα τών ακόμα ζωντανών ζώων απο το πόδι στα τσιγκέλια, το βράσιμο των ζωντανών χοιρινών σε καυτό νερό, το αίμα που τρέχει άφθονο παντού και σημαίνει ότι η επιχείρηση ανθεί.
Ακόμα και με ατυχήματα εργατών η κορδέλλα δεν σταματάει ποτέ στο Νταχάου των ζώων.
Κάποτε είχε πεί τό πρώην μέλος των Beatles, Paul Mc Cartney, ότι αν τα σφαγεία ήσαν απο γυαλί ο καθένας θα σταματούσε να τρώει κρέας.
Σήμερα όμως, περισσότερο απο ποτέ, έχουμε πληροφόρηση και διαφώτηση απο κάποια μέσα μαζικής ενημέρωσης που δεν έχουν πουλήσει ακόμα την ψυχή τους στον διάολο της κρεατομαφίας και ξέρουμε κατα ένα μεγάλο μέρος ποιες φασιστικές πρακτικές εφαρμόζονται στούς κατάδικους των ζωϊκών στρατοπέδων συγκεντρώσεως που ειναι οι φάρμες και τα σφαγεία.
Σήμερα έχουν γίνει οι τοίχοι των σφαγείων απο γυαλί με κάποιες σοκαριστικές λήψεις-ντοκουμέντα ακτιβιστών σε φάρμες ζώων που κάνουν με κρυμμένη κάμερα και γράφουν ιστορία.
Γιατι υπηρετούν την αλήθεια.
Αυτην που αρνείται να αποδεχτεί η συνείδηση του μέσου αστού, γιατι αλλιώς θα σήμαινε ότι πρέπει να πάρει και την ευθύνη απέναντι στα καθημερινά εγκλήματα που λαβαίνουν χώρα στα Νταχάου των ζώων.
Ετσι λοιπόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν είναι η πληροφορία αυτό που μας λείπει για να σταματήσουμε να συνεργαζόμστε με ενα σύστημα φασιστικό, την κρεατοβιομηχανία.
Ειναι η αναισθησία, η άμβλυνση της συνείδησής μας, η πνευματικη και ηθική μας αναπηρία που μας εμποδίζει να πάρουμε το μέρος του ασθενέστερου και να αναγνωρίσουμε το δικαίωμα του στη ζωή, στην ελευθερία, στην ακεραιότητα.
Σε τελική ανάλυση ευθύνεται η ανικανότητα του ανθρώπου να συνειδητοποιήσει ότι η στυγνή εκμετάλλευση των ζώων δεν είναι απλώς θέμα διατροφής, είναι πολιτικό έγκλημα.
Venus
Αντισπισιστες: Ο ορισμος της ΤΡΕΛΑΣ και λιγα λεω! Ο ανθρωπος τρωει κρεας απο τοτε που εμφανιστηκε στον πλανητη, πραγμα που βοηθησε και στην αναπτυξη του.