Παγίδες θανάτου για τα θαλασσοπούλια τα αλιευτικά εργαλεία
Παγίδες θανάτου αποτελούν για τα θαλασσοπούλια τα δολώματα και τα δίχτυα των ψαράδων καθώς, πολλές φορές, παγιδεύονται σ' αυτά την ώρα που προσπαθούν να ψαρέψουν και θανατώνονται.
Από την Σπάρτη έφτασε στον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών της ΑΝΙΜΑ το ορφανό αλεπουδάκι που βλέπετε στις φωτογραφίες. Το ζώο θα μεγαλώσει και στην κατάλληλη ηλικία θα αφεθεί ελεύθερο στο φυσικό του περιβάλλον. Οι αλεπούδες είναι ζώα που κακοποιούνται καθημερινά παντού στην Ελλάδα και εξοντώνονται κυρίως από κυνηγούς με φόλες για να μην τους τρώνε τα θηράματα. Μάλιστα το τελευταίο καιρό έχουν στοχοποιηθεί και εξαιτίας της λύσσας αν και επιδημία δεν ξέσπασε και τα περιστατικά είναι εξαιρετικά μεμονωμένα.
.jpg "Η ΑΝΙΜΑ μεγαλώνει το ορφανό αλεπουδάκι που βρέθηκε στη Σπάρτη 1")
Ένα υπέροχο μωρό.
Όμως για το γεγονός ότι οι κάτοικοι αυτού του τόπου έχουν τόσο στρεβλή γνώμη γι’ αυτό το πανέμορφο πλάσμα το οποίο λανθασμένα θεωρούν βλαπτικό έχει να κάνει κυρίως με την άγνοια τους και την προφορική (τραγούδια, παραμύθια) παράδοση που το αντιμετωπίζει ως ζώο πονηρό.
Το μικρό αλεπουδάκι το κρατούν αγκαλιά μέχρι να αλλάξουν το στρωματάκι του.
Ωστόσο αυτή η λαϊκή εντύπωση είναι εξαιρετικά λανθασμένη. Σύμφωνα με σχετικές μελέτες η διατροφής της κόκκινης αλεπούς αποτελείται κατά:
48,4% από φρούτα και καρπούς με κουκούτσια
27,2% από μικρά τρωκτικά
6,5% από λαγούς και κουνέλια
3,1% από μικρά πουλιά
3,1% από έντομα
11,7% από άλλα είδη (κυρίως σκουλήκια και ψάρια Μάλιστα έχει υπολογιστεί ότι η κάθε κόκκινη αλεπού καταναλώνει κάθε χρόνο από 6.000 έως 10.000 αρουραίους, ποντίκια και τυφλοπόντικες.
Αν υπολογίσουμε την ταχύτητα πολλαπλασιασμού των τρωκτικών κάθε αλεπού εμποδίζει την γέννηση μερικών εκατομμυρίων τον χρόνο. Πρόκειται λοιπόν για ένα εξαιρετικά χρήσιμο ζώο της τροφικής αλυσίδας που οφείλουμε να προστατεύουμε και όχι να εξοντώνουμε.
Διαβάστε επίσης:
Πρέβεζα: Ορφανό το αλεπουδάκι σε τροχαίο νεκρή η μαμά του
Πρέβεζα: Νεκρό αλεπουδάκι δεμένο με σύρμα
Εξόντωση αλεπούδων με φόλες στο Ποικίλο Όρος
Δεκάδες άγρια και κατοικίδια ζώα νεκρά από φόλες στο Ποικίλο Όρος της Αττικής
Συστηματική εξόντωση αλεπούδων στη Βοιωτία
Περισσότερα από 20.000 ζώα δηλητηριάζονται με φόλες κάθε χρόνο στην Ελλάδα
Φόλες με υδροκυάνιο και νεκρές αλεπούδες εντόπισαν στη Χίο
Απευθύνθηκαν στον εισαγγελέα του Άρειου Πάγου για την παράνομη μαζική εξόντωση αλεπούδων
Οι φόλες βλάπτουν, τα ζώα, το περιβάλλον, τον ίδιο τον άνθρωπο
Κασσάνδρα Χαλκιδικής: Πλακώθηκαν στο ξύλο για τις φόλες
Αντέχετε να δείτε πως ψυχορραγεί ένα ζώο που έχει δηλητηριαστεί;
Τον έπιασαν να ρίχνει φόλες στη Στούπα Μεσσηνίας!
Διεθνείς διαστάσεις έχει το περιβαλλοντικό έγκλημα στα στενά του Νέστου!
Νεκρός από φόλα και σπάνιος Μαυρόγυπας
Σκότωσε 2 άγρια άλογα και εξόντωσε 7 σπάνια αρπακτικά πουλιά
Διεθνείς διαστάσεις έχει το περιβαλλοντικό έγκλημα στα στενά του Νέστου!
Τοξικό εντομοκτόνο σκότωσε τα πτωματοφάγα πουλιά στα στενά του Νέστου
Γρεβενά: Δηλητηρίασαν με φόλες 2 αρκούδες
6 αργυροπελεκάνοι νεκροί από σκάγια κυνηγών στο Δέλτα του Νέστου
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
διαβάστε επίσης
2 Σχόλια
Αφήστε μια απάντηση
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.
Ηταν ενα απο εκεινα τα κρυα και παγωμενα απογευματα, τελη Νοεμβρη, οταν γυριζα στο σπιτι μου απο μια 18 χιλιομετρα προπονηση.
Μου ελειπαν δυο ακομα, αλλα εγω νοερα βρισκομουνα ηδη κατω απο το ντους και ονειρευομουνα μονο εναν ζεστο καφε, κατι να φαω, και μετα να παω στη δουλεια μου.
Ειχα αφησει πισω μου το σκοτεινο και παγωμενο δασος και ειχα παρει το μονοπατι της επιστροφης, οταν διεκρινα απο μακρια μια θαμπη σκια να μπαινει στον θαμνο.
Μηπως ειναι γατα? σκεφτηκα.
Περιμενα να ξαναβγει, οποιο ζωο και να ηταν δεν ηθελα να το τρομαξω. Αλλα δεν κουνιοταν τιποτα πλεον.
Ξαναπηρα τον δρομο του γυρισμου, αλλα μετα απο εικοσι μετρα κατι μου ελεγε οτι επρεπε να γυρισω πισω.
Κι ετσι κι εγινε.
Οταν παραμερισα τα κλαδια του θαμνου ειδα δυο ματακια να με κυττανε τρομαγμενα.
Το αναγνωρισα αμεσως, ηταν ενα μικρο αλεπουδακι, ισως και ημερων.
Ετρεμε συγκορμο απο το κρυο, τον φοβο, την πεινα, την εγκαταλειψη...
Το εβαλα αμεσως κατω απο την χοντρη ζακεττα μου και παρακαλεσα καποιον κυριο, που για καλη μας τυχη περνουσε με τον σκυλο του, να μας παει με το αυτοκινητο του αμεσως στην εταιρεια προστασιας αγριων ζωων που βρισκοταν στο διπλανο χωριο.
Τους ξερω και με ξερουν καλα, ειχαμε συνεργαστει στο παρελθον για παρομοια περιστατικα.
Το αλεπουδακι σταματησε να τρεμει και αποκοιμηθηκε μεσα στη ζεστασια που του ειχε προσφερει η ζακεττα μου.
Οταν φτασαμε ειχε ηδη ξυπνησει, αλλα δεν ηθελε να με αποχωριστει.
Ειχε γατζωθει με τα μικρα του νυχια πανω μου και αρνιοταν να εγκαταλειψει τη ζακεττα μου. Ουτε εγω ηθελα να το αποχωριστω, αλλα οι κανονες της «αγριας» φυσης λενε οτι οι αλεπουδες πρεπει να ζουνε στην αγρια φυση γιατι εκει εξολοθρευονται καλυτερα απο την «ημερη» φυση, δηλαδη απο εμας.
Μου ειπαν οτι ηταν αρσενικο, τον ονομασα Αργυρη.
Σημερα, μετα απο εναμιση χρονο, και καθε φορα που περναω απο εκεινο τον θαμνο αναρωτιεμαι τι να απογινε ο Αργυρης, τωρα που ξαναγυρισε στην φυση που ανηκει, στην «αγρια».
Σε αυτη με τους κυνηγους, τις παγιδες, τις φολες, το οργανωμενο εγκλημα του δασους.
Μπορει να ειναι μια απο τις αλεπουδες που ταϊζουμε καθε βραδυ στο δασος.
Μπορει και να εχει δολοφονηθει, οπως και χιλιαδες αλλες καθε χρονο.
Αλλα οποια κι αν ηταν η τυχη του, ο δικος μου αγωνας θα συνεχιζεται.
Venus
Δεν κινδύνευσα ποτέ από αλεπού. Στο Λονδίνο όπου ζούσα για πολλά χρόνια, ένα βράδι μπήκε μια πεινασμένη αλεπού στην πίσω αυλή του σπιτιού και προσπαθούσε να ανοίξει έναν κάδο σκουπιδιών. Την τάισα κονσέρβα γατοτροφή και το ζωντανό ερχόταν κάθε βράδι για το δείπνο του. Δεν με πείραξε ποτέ, ίσα ίσα που είχε κοιμηθεί και στην αυλή πολλές φορές τα βράδια.