Αίτηση στην Εισαγγελία Εφετών Πατρών κατέθεσαν δύο φιλοζωικοί φορείς για να ασκηθεί έφεση σε βάρος της απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πάτρας (υπ. αριθ. 146/2-11-2017) που αθώωσε τον άνδρα, ο οποίος όπως αποδείχτηκε έσυρε στην άσφαλτο μέχρι θανάτου τον σκύλο του με το αγροτικό Ι.Χ. του στις 31 Οκτωβρίου 2017 και εντοπίστηκε τυχαία από διερχόμενο οδηγό στο 5ο χιλιόμετρο της Επαρχιακής Οδού Μεγάλου Σπηλαίου – Καλάβρυτα.
Την αίτηση κατέθεσαν οι «Φιλόζωοι Εθελοντές Πάτρας» και ο «Φιλοζωικός Σύλλογος Αιγιαλείας» και θυμίζουμε ότι ο μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας του εγκλήματος, που το κατέγραψε με το κινητό του τηλέφωνο, δεν έκανε καταγγελία στην Αστυνομία, αλλά έστειλε με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο το βίντεο στον δημοσιογράφο Κωνσταντίνο Φλαμή, ο οποίος δήλωσε στο www.zoosos.gr ότι σε αυτό το email ο αυτόπτης αναφέρει ότι δεν σκοπεύει να κάνει καταγγελία, ούτε και σταμάτησε τον δράστη γιατί φοβήθηκε.
Θυμίζουμε ότι ο δράστης συνελήφθη και δικάστηκε στις 2 Νοεμβρίου και το δικαστήριο αποφάσισε την αθώωση του με τη σύμφωνη γνώμη δικαστή και εισαγγελέα καθώς πείστηκαν ότι ο κατηγορούμενος δεν βασάνισε επίτηδες το ζώο αλλά ο θάνατος του σκύλου ήταν ατύχημα καθώς ο οδηγός του οχήματος έχει πρόβλημα ακοής!
Οι εκπρόσωποι των φιλοζωικών σωματείων ανατρέπουν τα επιχειρήματα του κατηγορούμενου που έπεισαν το δικαστήριο και επισημαίνουν ότι ο δράστης, που είναι κάτοικος Σελινούντας Αιγίου και δήλωσε μεταξύ άλλων ότι είναι και κυνηγός αν και βαρήκοος, είναι ουσιαστικά επικίνδυνος για την κοινωνία αφού οδηγεί Ι.Χ. ενώ δεν είδε καν ότι από την καρότσα είχε πέσει το ζώο, ενώ και το κοντό σχοινί με το οποίο είναι δεμένος ο σκύλος από το προφυλακτήρα αποδεικνύει ότι το σκυλί δεν δέθηκε στην καρότσα, όπως ισχυρίζεται ο δολοφόνος του.
Συγκεκριμένα στο αίτημα της έφεσης, που είναι στη διάθεση του www.zoosos.gr τονίζονται τα εξής: «Το Δικαστήριο με την ανωτέρω εκκλητέα απόφασή του, εσφαλμένα και κατά κακή και πλημμελή εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και αποδείξεων κήρυξε αθώο το κατηγορούμενο. Ενώ έπρεπε να τον κηρύξει ένοχο για το αδίκημα της κακοποίησης (έως θανάτου) ζώου και να επιβάλει σε αυτόν την προσήκουσα ποινή.
Με την παρούσα αίτησή μας, ζητάμε να ασκήσετε Έφεση κατά της ανωτέρω αποφάσεως, όπως έχετε νόμιμο δικαίωμα κατ’ άρθρο 486 παρ. γ) Κ.Π.Δ., διότι είναι κατάφωρα εσφαλμένη τόσο από νομική όσο και από ουσιαστική άποψη για του ακόλουθους λόγους ήτοι:
1) Εκ της προσεκτικής παρακολούθησης του μοναδικού αποδεικτικού στοιχείου (video), προκύπτει με σαφήνεια και χωρίς καμία αμφιβολία πως το ζώο είναι δεμένο με σχοινί το οποίο είναι στερεωμένο από το σασί του αγροτικού αυτοκινήτου. Επομένως καταρρίπτεται ο ισχυρισμός του δράστη, ότι το ζώο βρισκόταν στην καρότσα του αγροτικού και από εκεί έπεσε στο οδόστρωμα χωρίς ο ίδιος να το αντιληφθεί. Σε μια τέτοια περίπτωση το σχοινί είτε είχε δεθεί στο πρόσθιο μέρος της καρότσας, είτε στο πίσω, θα ήταν απολύτως ορατό, λόγω της ασκηθείσας τάσεως. Θα σχημάτιζε δηλαδή ένα ημιτελές τρίγωνο και σίγουρα θα κρεμόταν από την καρότσα του αυτοκινήτου και το ζώο θα είχε απαγχονιστεί. Αντίθετα το ζώο, είναι εμφανές ότι σύρεται στην άσφαλτο με όλο του το σώμα και βρίσκεται ακριβώς δίπλα από τον πίσω δεξιό τροχό του οχήματος. Το ανωτέρω γεγονός αποδεικνύεται και από τα ίχνη αίματος που βρήκαν οι αστυνομικοί στην άσφαλτο, καθώς το σώμα του ζώου σύρεται για σχεδόν τέσσερα χιλιόμετρα, με αποτέλεσμα από την τριβή να προκληθούν εγκαύματα και στη συνέχεια αιμορραγούσες πληγές. Στην υποτιθέμενη περίπτωση που το ζώο είχε πέσει από την καρότσα θα παρέμενε κρεμασμένο από αυτή.
2) Το (USB memory stick) στο οποίο εμπεριεχόταν το σχετικό video, δεν κατατέθηκε επί της έδρας από τους διενεργούντες την προανάκριση αστυνομικούς υπαλλήλους και δεν συμπεριλήφθηκε στα αναγνωστέα έγγραφα. Επομένως το μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο της διάπραξης του αδικήματος δεν περιήλθε εις γνώση των μελών του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Καλαβρύτων. Με συνέπεια η κρίση τους να είναι μονομερής, ελλιπής και εσφαλμένη.
3) Ο δράστης παραδέχθηκε ότι το ζώο του ήταν δεμένο στην καρότσα του αγροτικού αυτοκινήτου του. Αυτό και μόνο το γεγονός αποτελεί παράβαση του Νόμου 4039/2012 όπως αυτός τροποποιήθηκε με τον Νόμο 4035/2014, καθώς ζώο συντροφιάς που μεταφέρεται με όχημα, πρέπει, είτε να βρίσκεται εντός της καμπίνας του αυτοκινήτου, είτε – στην περίπτωση αγροτικού οχήματος – στην καρότσα αυτού, ευρισκόμενο εντός ειδικού box μεταφοράς. Κάθε άλλος τρόπος μεταφοράς είναι επικίνδυνος τόσο για το ίδιο το ζώο, όσο και για τον οδηγό του οχήματος.
4) Ακόμα και αν γίνει δεκτός ο ισχυρισμός του δράστη, ότι το ζώο ήταν δεμένο στην καρότσα του οχήματος, τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα πως ένας μέσος συνετός άνθρωπος, ο οποίος εν προκειμένω, ισχυρίστηκε ότι υπεραγαπούσε το σκυλί του, όταν αποφασίζει να μεταφέρει με αυτόν τον τρόπο ένα ζώο, πρέπει αφενός να το δέσει με πολύ κοντό σχοινί, ώστε να του περιορίσει κατά το δυνατόν τις κινήσεις του, διαφορετικά βαρύνεται όχι απλώς για αμελή συμπεριφορά αλλά για ενδεχόμενο δόλο.
5) Αντίθετα στην προκειμένη περίπτωση, - αν δεχτούμε την κατάθεση του δράστη - σημαίνει πως δεχόμαστε πως το ζώο ήταν δεμένο με ένα σχοινί τουλάχιστον πέντε μέτρων, ώστε να μπορέσει να προχωρήσει έως το πίσω μέρος της καρότσας, να πέσει από αυτήν και να κρεμαστεί. Γεγονός που εκτός των άλλων σημαίνει πως το ζώο δεμένο με σχοινί τέτοιου μήκους, κατά τη διαδρομή κινείται - πέφτει δεξιά, αριστερά, πάνω και κάτω στην καρότσα, πράγμα εντελώς ανεπίτρεπτο καθώς κατ’ ουσία κακοποιείται. Επίσης ο μέσος συνετός άνθρωπος, όταν μεταφέρει κατά αυτόν τον τρόπο ένα ζώο, οφείλει να οδηγεί πάρα πολύ προσεκτικά, με ιδιαίτερα χαμηλή ταχύτητα, απόλυτα στη δεξιά πλευρά του οδοστρώματος, να κοιτά συνεχώς από τον καθρέφτη του την καρότσα του και να είναι υποψιασμένος και σε επιφυλακή. Η παρατήρηση του video ουδόλως οδηγεί σε τέτοια συμπεράσματα, αντίθετα το όχημα φαίνεται να κινείται με ταχύτητα τουλάχιστον 50 – 60 χλμ. και μάλιστα για χρονικό διάστημα τουλάχιστον τεσσάρων λεπτών κατά τη διάρκεια των οποίων το ζώο σύρεται.
6) Ο δράστης ισχυρίστηκε πως δεν αντιλήφθηκε την πτώση του ζώου, καθώς είναι βαρήκοος και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Ακόμα και αν δεχτούμε τον ισχυρισμό του δράστη, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τα εξής: ένα ζώο μεσαίου μεγέθους, όπως φαίνεται να είναι το συγκεκριμένο – ζυγίζει τουλάχιστον 20 – 25 κιλά. Στη υποτιθέμενη περίπτωση που ένα ζώο τέτοιου βάρους πέφτει από την καρότσα του οχήματος, ενώ παραμένει δεμένο από αυτήν, προκαλεί δόνηση τέτοιας έντασης που γίνεται αντιληπτή από τον οδηγό με τις υπόλοιπες των αισθήσεων του, πλην της ακοής. Το ζώο αυτό σύρεται από το όχημα για τουλάχιστον τέσσερα χιλιόμετρα και ο οδηγός δεν το αντιλαμβάνεται. Και μάλιστα σε οδόστρωμα επαρχιακής οδού, που σημαίνει πως έχει ανωμαλίες (λακκούβες) και η πορεία του οχήματος δεν είναι απόλυτα σταθερή. Πως είναι δυνατόν, όταν ακόμα και ένα χαλίκι, ή ένα μπουκάλι νερού να σφηνωθεί στον τροχό του οχήματος γίνεται άμεσα αντιληπτό. Αν δεχτούμε τον ισχυρισμό του δράστη, θα πρέπει να δεχτούμε πως η βαρηκοΐα του ακόμα και σε περίπτωση που είχε ατύχημα στους τροχούς του οχήματος (λάστιχο) θα τον εμπόδιζε να το αντιληφθεί. Ένας οδηγός λοιπόν με αυτήν την αναπηρία πόσο επικίνδυνος είναι να προκαλέσει ατύχημα και να θέσει εν κινδύνω τόσο τον εαυτό του όσο και του άλλους οδηγούς που κινούνται στο δρόμο; Ένας τέτοιος οδηγός πρέπει να έχει άδεια οδήγησης;
7) Ο δράστης δήλωσε πως είναι κυνηγός. Ένα βαρήκοος κυνηγός αποτελεί δημόσιο κίνδυνο, καθώς η ακοή του θα πρέπει να είναι οξύτατη. Αλλιώς πως θα αντιληφθεί άλλους κυνηγούς που κινούνται σε κοντινή απόσταση από αυτόν και δεν θα τους πυροβολήσει εκ λάθους; Ένας τέτοιος κυνηγός, πρέπει να έχει άδεια κυνηγίου;
8) Ο δράστης δήλωσε πως όταν διαπίστωσε τι είχε συμβεί με το ζώο του, αυτό ήταν ήδη πεθαμένο. Η πρώτη δε ενέργεια που έκανε ήταν να το θάψει δίπλα από την άσφαλτο! Ποιος είναι ο λόγος μιας τέτοιας σπουδής; Κανείς άλλος εκτός από την απόκρυψη ενός πολύ σοβαρού στοιχείου, ικανού να οδηγήσει στην καταδίκη του. Το ζώο εφόσον είχε βρεθεί θα μεταφερόταν σε κτηνίατρο ο οποίος θα είχε ευχερώς τη δυνατότητα να διαπιστώσει τα αίτια του θανάτου του. Επίσης θα γινόταν έλεγχος ύπαρξης της ειδικής ηλεκτρονικής σήμανσης (micro chip) που οφείλει να έχει κάθε κάτοχος ζώου συντροφιάς, ώστε να διαπιστωθεί αν ήταν όντως δικό του.
Εφόσον όμως το ζώο δεν βρέθηκε, το Δικαστήριο όφειλε να υποχρεώσει τον ιδιοκτήτη του να υποδείξει το σημείο ταφής του, ώστε να γίνει εκταφή και στη συνέχεια νεκροψία – νεκροτομή για να διαπιστωθούν τα αίτια θανάτου του.
Επειδή εκ των ανωτέρω καθίσταται πρόδηλο ότι η υπ. αριθ. 146/2-11-2017 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Καλαβρύτων είναι εσφαλμένη και γι’ αυτό εκκλητέα.
Δια ταύτα και επειδή δεν έχει παρέλθει η νόμιμη προθεσμία,
Παρακαλούμε, όπως έχετε νόμιμο δικαίωμα, στο πλαίσιο της δικαιοκρισία σας, να ασκήσετε για τους ανωτέρω λόγους Έφεση κατά της υπ. αριθ. 146/2-11-2017 Απόφασης.».
Το αίτημα της έφεσης υπογράφουν η πρόεδρος του «Φιλοζωικού Σωματείου Πατρών», Μαρία Θεοφανοπούλου και η πρόεδρος του «Φιλοζωικού Σωματείου Αιγιαλείας» Διονυσία Σοφιανοπούλου.
Σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση, με τρύπες στο σώμα του, σπασμένη σπονδυλική στήλη, υποθερμία και τα σκουλήκια στις πληγές είναι η γάτα που επί μέρες ήταν…