Η αιχμαλωσία των άγριων ζώων στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο είναι νόμιμη αλλά και ξεκάθαρη κακοποίηση (βίντεο)

Της Ελένης Ηλιοπούλου

Η δολοφονία των δύο ιαγουάρων (τζάγκουαρ) στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο στα Σπάτα της Αττικής παρουσιάζεται από τους υπεύθυνους της επιχείρησης και κυρίως τον Ζαν Ζακ Λεσουέρ ως μια εξαιρετικά δύσκολη (και επίπονη ψυχολογικά για τον ίδιο) απόφαση, η οποία όμως πάρθηκε για λόγους ασφαλείας, αφού τα άγρια ζώα δραπέτευσαν από τα κλουβιά τους σε χώρο που δεν μπορούσαν να ελέγξουν οι εργαζόμενοι εκεί, και αν προσπαθούσαν να τα αναισθητοποιήσουν ίσως να αυτά να έκαναν επίθεση σε κάποιον π.χ. υπάλληλο ή κάποιον από τους επισκέπτες.

Όλα τα Μ.Μ.Ε. με... ανακούφιση δέχονται τις «εξηγήσεις» του κ. Λεσουέρ και βλέπουμε δημοσιογράφους – όπως θα δείτε και στο βίντεο από την εκπομπή της ΕΡΤ1 – να επαναλαμβάνουν ότι αυτό αφού αυτό έγινε για λόγους ασφαλείας, άρα καλώς έγινε και φυσικά διόλου δεν τους απασχολεί σε τι συνθήκες ζούσαν αυτά τα δύο αιλουροειδή εκεί - όπως και τα υπόλοιπα ζώα - πριν επιχειρήσουν να ξεφύγουν από τη σκλαβιά τους.

Όμως ο Σύλλογος Περίθαλψης και Προστασίας Άγριων Ζώων «ΑΛΚΥΟΝΗ», που εδρεύει στο νησί της Πάρου, και κάθε χρόνο φροντίζει εκατοντάδες άγρια ζώα τα οποία βρέθηκαν τραυματισμένα ή ανάπηρα - και ζουν στα κλουβιά αναγκαστικά αφού δεν μπορούν να επανενταχθούν στη φύση εξαιτίας πράξεων ή παραλείψεων των ανθρώπων - δημοσίευσε στη σελίδα του στο facebook χθες μια άλλη ανακοίνωση, που βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

Σε αυτή ουσιαστικά επισημαίνει αυτό που χρόνια φιλοζωικοί φορείς φωνάζουν, ότι ο ζωολογικός κήπος, αυτό το... πάρκο είναι φυλακή και τα ζώα εκεί υποφέρουν και πως για τους ιδιοκτήτες της Α.Ε. τα ζώα είναι μόνο εμπόρευμα και οι απώλειες θα αποκατασταθούν αρκεί οι γονείς να μην σταματήσουν να πηγαίνουν εκεί τα παιδάκια τους, μια που έρχονται και γιορτές…

Η ανακοίνωση της ΑΛΚΥΟΝΗΣ

«Μία διαφορετική ανάγνωση στην ανακοίνωση του «Αττικού πάρκου» για τη δολοφονία των δύο Τζάγκουαρ.

 Τα Τζάγκουαρ δεν είναι γατούλες ….Γι’ αυτό και επιλέξαμε να τα δολοφονήσουμε εν ψυχρώ, αφού προηγούμενα τα είχαμε βασανίσει σε μία εξευτελιστική αιχμαλωσία, με παράλληλη έκθεση σε κοινή θέα.

Με την εποπτεύουσα αρχή του υπουργείου δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά πως όσα εγκλήματα και να προκαλέσουμε, δεν πρόκειται να μας ενοχλήσουν.

Για όλους εσάς που επιμένετε να μας πληρώνετε εισιτήριο και να μας επισκέπτεστε με τα παιδιά σας, επιλέγουμε να σας ειρωνευόμαστε καμώνοντας τους λυπημένους για τα ζώα που εκτελέσαμε, αφού τους είχαμε δώσει και ονόματα, όπως κάνουν και οι άνθρωποι μεταξύ τους.

Άλλωστε την επόμενη φορά που κάποιο άγριο ζώο μας «ξεφύγει»και επιτεθεί στα παιδιά σας, γνωρίσουμε πως και πάλι θα μας εμπιστευτείτε,αποδίδοντας το γεγονός στην κακιά την ώρα, γιατί εμείς είμαστε οι καλοί επιχειρηματίες ευρωπαίοι και εσείς οι υπήκοοι της μπανανίας σας.

Όσο για τα δύο αντικείμενα της συλλογής μας που χάσαμε, δεν πειράζει. Θα αγοράσουμε άλλα. Λεφτά υπάρχουν και το σχετικό εμπόριο μπορεί να μας διαθέσει ότι θέλουμε, όσο απειλούμενο κι αν είναι.

Και να θυμάστε πως κατά τη διάρκεια των Εορτών θα έχουμε ειδικές προσφορές στα εισιτήρια μας. Καλά Χριστούγεννα …» καταλήγει η ανακοίνωση.

Πως ζούσαν τα τζάγκουαρ στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο - Τι είναι η στερεοτυπική συμπεριφορά των ζώων

Τα ζώα στην αιχμαλωσία δεν συμπεριφέρονται φυσιολογικά, γιατί δεν ζουν σε φυσιολογικές γι’ αυτά συνθήκες καθώς αναγκάζονται να περιφέρονται σε εξαιρετικά μικρούς για τις ανάγκες τους χώρους και βρίσκονται διαρκώς ενώπιον των ανθρώπων.

Στο περιοδικό «Εναλλακτική Κτηνιατρική Κατά Φύσιν» τεύχος 39 (Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2010) δημοσιεύτηκαν κάποια στοιχεία αναφορικά με την στερεοτυπική συμπεριφορά των ζώων. Αυτές οι συμπεριφορές έχουν διαπιστωθεί και στα αιχμάλωτα ζώα στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο. Συγκεκριμένα διαβάζουμε τα εξής από την κτηνίατρο Κάκη Πριμηκύρη:

«To stress της αιχμαλωσίας - Μία ενδιαφέρουσα φυσιοπαθολογική προσέγγιση

Τη δεκαετία του '60, η Έλσα, μια νεαρή λιονταρίνα που μεγάλωσε ορφανή κοντά στους ανθρώπους και κατάφερε να επανενταχθεί στο φυσικό της περιβάλλον στην Κένυα, έγινε πρώτα best seller, ύστερα κινηματογραφική ταινία, και αργότερα πηγή μελέτης για την άγρια ζωή.

Μισό αιώνα αργότερα, με το φυσικό περιβάλλον να βρίσκεται πλέον κάτω από δραματική απειλή, οι σχέσεις του πολιτισμένου κόσμου με τους άγριους συγκατοίκους του επαναπροσδιορίζονται και δοκιμάζονται περισσότερο από ποτέ. Η κινηματογραφική ταινία με θέμα την Έλσα "Born Free", που ενέπνευσε τις επόμενες γενιές, στάθηκε η αφορμή για την ίδρυση της ομώνυμης Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, που, από το 1998, δραστηριοποιείται, με έδρα το Ήνωμένο Βασίλειο, για την απελευθέρωση των πολυάριθμων αγρίων ζώων που καλούνται να ζήσουν στους ζωολογικούς κήπους, τα τσίρκα και τα δελφινάρια σε ολόκληρο τον κόσμο.

Περιβαλλοντολόγοι, βιολόγοι και συμπεριφοριστές, καλούνται να πάρουν θέση στη διαμάχη που υπάρχει ανάμεσα σε αυτούς που, για διάφορους λόγους, προσπαθούν να προάγουν τη διατήρηση ζώων σε αιχμαλωσία και σε αυτούς που αγωνίζονται να την καταργήσουν. Τα επιχειρήματα περί επιστημονικής έρευνας και διαφύλαξης των υπό εξαφάνιση ειδών κλονίζονται στις περιπτώσεις κατά τις οποίες τα ζώα γίνονται αντικείμενα οικονομικής εκμετάλλευσης, ενώ διαγράφεται πλέον ξεκάθαρα το σωματικό και ψυχοδιανοητικό status όλων αυτών των πλασμάτων, ένα status τα συμπτώματα του οποίου, στην ψυχιατρική του ανθρώπου, αποδίδονται με τον όρο "στερεοτυπίες".

Ο όρος "zoochosis" αποπειράται να περιγράψει το σύνδρομο, που απαρτίζεται από ένα στερεότυπο σύνολο εκδηλώσεων και ψυχοσωματικών συμπτωμάτων, ένα σύνδρομο το οποίο παρουσιάζεται στα ζώα μέσα από τη διαδικασία στέρησης της ελευθερίας και περιορισμού των κατά φύσιν αμυντικών δυνατοτήτων τους. Πρόκειται για ένα σύνολο συμπτωμάτων που καλούν ηχηρά για βοήθεια, και εκδηλώνονται με τη γλώσσα του σώματος. Όταν βρεθεί αντιμέτωπο με μια απειλή, το κάθε ζωντανό πλάσμα έχει από τη φύση δύο μοναδικές επιλογές: Fight or Flight, τη Mάχη ή τη Φυγή. Τι μπορεί να συμβεί όμως όταν, λόγω συνθηκών, αυτές οι δυνατότητες τού αφαιρεθούν; Όταν ένα έμψυχο ον καλείται να αντιμετωπίσει μιαν απειλή που ξεπερνάει το μέτρο των αντοχών του, τότε, από ολιστική - ομοιοπαθητική άποψη, το παραπάνω σύνδρομο εκφράζει την προσπάθεια της "ζωτικής δύναμης" να αντισταθεί στο χειρότερο: Την βαρειά ψυχοδιανοητική βλάβη, η οποία (αργά ή γρήγορα) θα προκύψει, σαν έσχατη καταφυγή της ζωής, προκειμένου να προστατέψει τον φέροντα από το ακόμα χειρότερο: Τον θάνατο.

Δαγκώνει τα κάγκελα. Γλείφεται. Βηματίζει άσκοπα. Στρίβει αφύσικα το λαιμό του. Μερικές φορές κάνει εμετό. Γυρίζει γύρω γύρω σε κύκλους. Λικνίζει το κεφάλι του. Ταλαντεύεται σε επαναλαμβανόμενες στερεότυπες κινήσεις. "Παίζει" με τα περιττώματά του - μερικές φορές τα τρώει κιόλας. Άλλοτε σταματά να περιποιείται τον εαυτό του και άλλοτε πλένεται διαρκώς. Αυτοτραυματίζει τα μέλη του σώματός του. Αυτές οι δέκα βασικές χαρακτηριστικές εκδηλώσεις (και όχι μόνον) έχουν καταγραφεί κατά την παρατήρηση ζώων που εκδηλώνουν το σύνδρομο του stress της αιχμαλωσίας.

Ψυχίατροι, ανθρωπολόγοι, κοινωνιολόγοι και συμπεριφοριστές επισημαίνουν ότι, όσον αφορά στα συμπτώματα και στη αιτιολογία αυτού του συνδρόμου, παρουσιάζονται σημαντικές ομοιότητες ανάμεσα στα ζώα και στους ανθρώπους. Στα πλαίσια της ψυχοπαθολογίας του ανθρώπου, το σύνδρομο περιγράφεται με τον όρο "Νεύρωση Ιδρυματοποίησης" και απαντάται στα άσυλα και στις φυλακές. Στην κατάσταση της αιχμαλωσίας, τόσο τα ζώα όσο και οι άνθρωποι, υφίστανται μία επιδρομή από στρεσσογόνους παράγοντες που αποτελούν την γενεσιουργό αιτιολογία αυτής της διαταραχής. Οι παράγοντες αυτοί συνίστανται σε μια σειρά απωλειών (απώλεια του οικείου περιβάλλοντος και των κατά φύσιν κοινωνικών ομάδων, απώλεια ελέγχου της ζωής του φέροντος κλπ), καθώς επίσης και σε μια σειρά ισχυρών πιέσεων και επιβολών, όπως η στέρηση της ζωτικής έκφρασης, ο εξαναγκασμός σε αδράνεια, και η παραβίαση της κατά φύσιν λειτουργικής ευρυθμίας με τη χορήγηση διαφόρων φαρμακευτικών ουσιών.

Άγρια ζώα φυλακισμένα σε κλουβιά, σε ξένο περιβάλλον με τεχνητό φωτισμό και παρά φύσιν σίτιση, με άγνωστους και ανοίκειους για την αντιληπτική ικανότητα ήχους και χρώματα, και με υπερβολική εγγύτητα ξένων ειδών και επισκεπτών, δεν μπορεί παρά - αργά ή γρήγορα - να αρρωστήσουν: Από ολιστική - ομοιοπαθητική (και όχι μόνον) άποψη, η λεγόμενη "zoochosis" είναι δείγμα ότι ένα ζώο είναι άρρωστο, και μάλιστα σοβαρά, στο βαθύτερο ψυχοδιανοητικό επίπεδο της ασθένειας.

Η δυστυχία των ζώων στους ζωολογικούς κήπους (ακόμη και στους εξ αυτών θεωρούμενους "ιδανικούς") και στα τσίρκα είναι κάτι ιδιαίτερα συνηθισμένο, ειδικά όταν οι "κρατούμενοι" ανήκουν σε είδη υψηλής πολυπλοκότητας και ευφυίας. Το θέμα αυτό, αντικείμενο πολλών συγγραμμάτων και μελετών, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όλους όσους καλούνται να απασχοληθούν επαγγελματικά με ζώα που ζουν σε ανάλογο καθεστώς (εκπαιδευτές, βιολόγοι, κτηνίατροι κλπ) αλλά, κατά τη γνώμη μας, και για έναν επιπλέον λόγο: Η ομοιότητα και ο κοινός παρανομαστής που χαρακτηρίζει όλες τις εξελιγμένες μορφές ζωής αποτελεί μία βιο-ηθική πρόκληση όσον αφορά στη θέση που εμείς οι άνθρωποι καλούμαστε να λάβουμε ως προς την μεταχείριση και την αντιμετώπιση των άλλων ειδών με τα οποία μοιραζόμαστε αυτόν τον πλανήτη.».

Επιλεκτικές αναφορές:

-Τhe Born Free Foundation website: http://www.bornfree.org.uk/about-us/history/introduction/,

-Garry Marvine: http://www.roehampton.ac.uk/staff/GarryMarvin/

-Bob Mullan: Zoo Culture: http://www.librarything.com/work/604365

Διαβάστε επίσης:

Φύλακες του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου στα Σπάτα σκότωσαν 2 ιαγουάρους που ξέφυγαν από τα κλουβιά τους

Π.Φ.Π.Ο.: Αφού κανείς δεν κινδύνεψε γιατί κε Λεσουέρ σκοτώσατε τα 2 τζάγκουαρ στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο;

Λιοντάρι βασανίζεται φυλακισμένο στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο. Δείτε τι είναι η στερεοτυπική συμπεριφορά (βίντεο)