O Παρασκευάς στις 6 Ιουλίου 2016 έχασε τον σκύλο τον Ρόμπυ του από γεράματα – το ζώο ήταν πια 15 ετών – και τον αποχαιρέτησε μ’ ένα σημείωμα δημόσια καθώς ήθελε να μοιραστεί και με άλλους τον πόνο για την απώλεια του τετράποδου συντρόφου του. Τα λόγια του Παρασκευά σ’ αυτό το αποχαιρετιστήριο γράμμα γι’ αυτό το πλάσμα που κάποτε βρήκε μωρό, δεμένο και ανεπιθύμητο κοντά στο Ρέθυμνο της Κρήτη μας συγκίνησαν και ζητήσαμε την άδεια του για να το αναδημοσιεύουμε. Εκείνος μας την έδωσε και μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.
Ο Ρόμπυ έδινε χαρά, ήταν η χαρά, γιατί ο ίδιος χαιρόταν με όλα τα απλά πράγματα…
«Είναι η πρώτη φορά που γράφω εδώ για κάτι σημαντικό που αφορά εμένα. Αλλά αυτό οφείλω να σας το πω, γιατί αρκετοί από σας τον γνωρίσατε και τον θυμόσαστε: ο Ρομπάκος μας πέθανε, είναι πέντε μέρες τώρα.
Έζησε 15 περίπου χρόνια, στην Κρήτη, στην Αθήνα, στη Σπάρτη. Του αρέσανε οι μεγάλες βόλτες· του άρεσε να τρέχει στα βουνά, στις αμμουδιές, στα ποτάμια· του αρέσανε τα δέντρα και τα χορτάρια· αλλά και οι δρόμοι της πόλης, οι μεγάλες παρέες, τα καφενεία, τα πάρτυ, οι υπαίθριες ταβέρνες, τα βιβλιοπωλεία· του άρεσε να ταξιδεύει με το αυτοκίνητο αλλά και στο κατάστρωμα του πλοίου· του άρεσε να παίζει ποδόσφαιρο, έκλεβε την μπάλα και έδινε πολύ καλές κεφαλιές·
του αρέσανε τα μπαλάκια· του αρέσανε τα σουβλάκια, οι τυρόπιτες, και πολλά άλλα· του άρεσε να ζητάει από αγνώστους, όχι τόσο από λαιμαργία, αλλά σαν ένα παιχνίδι και μια μορφή κοινωνικότητας· του αρέσανε οι καλοκαιρινές βροχές και οι χειμωνιάτικες λιακάδες. οι άδειοι από αυτοκίνητα δρόμοι στις διαδηλώσεις· οι καναπέδες και τα μαλακά χαλιά· τα χάδια, οι αγκαλιές και τα γλειψίματα· του άρεσε να παίζει με τα παιδιά, με τα μικρά γατάκια, με τα σκυλάκια, με όλους· του άρεσε να του μιλάς, και προσπαθούσε να μιλήσει κι αυτός, και σ' ένα βαθμό τα κατάφερνε· του άρεσε να πίνει νερό από τα πλαστικά μπουκάλια, αφού πρώτα άνοιγε το καπάκι με το στόμα· του άρεσε να ανοίγει την πόρτα για να υποδέχεται φίλους· του άρεσε καμιά φορά να την κοπανάει και να αλητεύει, αλλά πάντα ξαναρχόταν.
Ο Ρόμπυ έδινε χαρά, ήταν η χαρά, γιατί ο ίδιος χαιρόταν με όλα τα απλά πράγματα. Τους αγαπούσε όλους, αγόρια, κορίτσια, παιδάκια, σκύλους, σκύλες, γάτες και γατάκια. δεν πείραξε ποτέ κανέναν και τίποτα. Το μόνο "πρόβλημα" με το Ρόμπυ ήταν ότι άφηνε τρίχες· γέμιζε το σπίτι και το αυτοκίνητο. Εμένα δεν μ' ενοχλούσανε, τις είχα συνηθίσει. Όμως τώρα έχουνε μείνει. Και δεν αντέχω να τις βλέπω. Κι ούτε μπορώ να τις καθαρίσω».
Διαβάστε επίσης:
Μόνο αγάπη από τον σκύλο Ρόμπυ που αγαπάει πολύ και τις γάτες
«Έχω λύπη μεγάλη και αγωνιώ για την τύχη της»
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
-120x100.jpg)
Υπεροχο πλασματίνι όπως όλα τα σκυλάκια και τα γατάκια! Πολύ συγκινητικό κείμενο...εβαλα τα κλάματα, τον αγαπησα σε 2 λεπτά το Ρόμπυ! Αυτό που μένει είναι οτι εζησε όμορφα με ΠΟΛΥ αγάπη και στοργή, ετρεξε επαιξε ενιωσε οτι τον αγαπούν, και ήταν από τα τυχερότερα σκυλάκια στον κόσμο! Τα ζωάκια ειναι πραγματι ότι μας έχει μείνει απ τον παραδεισο!