Πραγματοποίησαν σιωπηλή διαμαρτυρία στην Αθήνα στη μνήμη εκατομμυρίων ζώων ξεχασμένων θυμάτων μας

Στο κάλεσμα του Γιώργου Τσάμη ανταποκρίθηκε μια μικρή ομάδα φιλόζωων η οποία πραγματοποίησε σιωπηλή διαμαρτυρία στην πλατεία Συντάγματος στο κέντρο της Αθηνάς το βράδυ της Τετάρτης 8 Νοεμβρίου στη μνήμη των εκατομμυρίων ξεχασμένων θυμάτων.

Ο Γιώργος Τσάμης γι’ αυτή τη μορφή διαμαρτυρίας με αφορμή την έκθεση «Ζωντανός πλανήτης» του WWF - που αποκαλύπτει την καταστροφική επίδραση του ανθρώπου στη γη και υποδεικνύει το τελευταίο παράθυρο ευκαιρίας για τη σωτηρία του - επισημαίνει τα εξής: «Συγκεντρωθήκαμε όλες και όλοι απόψε εδώ, στην πλατεία Συντάγματος, για να τιμήσουμε την μνήμη των ξεχασμένων θυμάτων του πλανήτη μας, των ζώων.

Διαβάζοντας την ετήσια έκθεση της WWF την περασμένη εβδομάδα, σοκαρίστηκα και θύμωσα. Σοκαρίστηκα, διότι αυτή η έκθεση φανερώνει ίσως την μεγαλύτερη συνολική απώλεια ζώων που έχει καταγραφεί στην ανθρώπινη ιστορία. Θύμωσα, με την απάθεια της ανθρώπινης κοινωνίας, που ενώ μια αξιόπιστη Μη Κυβερνητική Οργάνωση βγαίνει δημόσια και προειδοποιεί για αφανισμό, αντί να ταρακουνηθούμε, αντί να ξεσηκωθούμε, καθόμαστε αμέτοχα και περιμένουμε για ένα θαύμα.

Εάν ένα άτομο, αποφάσιζε αυτή τη στιγμή να πάει στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη με μια βαριοπούλα στο χέρι και κατάφερνε να ξεπεράσει την αυστηρή φύλαξη και κατέστρεφε μέρος του μαρμάρινου αυτού μνημείου, τότε θα σήμανε συναγερμός στις αρχές του τόπου.

Εάν αυτή η καταστροφή στο συγκεκριμένο μνημείο γινόταν συστηματικά και εσκεμμένα από ομάδες ανθρώπων, τότε η πολιτεία θα έπαιρνε άμεσα μέτρα για την προστασία του και εάν δεν το έκανε, τότε οι πολίτες της χώρας θα έβγαιναν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν.

Γιατί μας ενοχλεί τόσο η καταστροφή ενός ανθρώπινου μνημείου που υπάρχει μόλις 90 χρόνια και όχι η καταστροφή μνημείων της φύσης που υπάρχουν εκατομμύρια χρόνια στον πλανήτη μας;

Προσδίδουμε την μέγιστη αξία σε ανθρώπινα κατασκευάσματα και μνημεία, ενώ παράλληλα καταστρέφουμε άλλα μνημεία πολύ πιο σημαντικά ή τα περιφρονούμε παντελώς, διότι φαίνεται να μην έχουν ανθρωποκεντρικό ενδιαφέρον.

Μνημεία όπως είναι τα βουνά, οι θάλασσες, οι ουρανοί, τα δάση, τα σπήλαια, τα ποτάμια, οι πεδιάδες, οι λίμνες, οι καταρράκτες, τα σύννεφα, τα δέντρα, τα νησιά και άπειρα είδη φυτών απίστευτης ομορφιάς.

Φυσικά κατασκευασμένα μνημεία που η Μητέρα Γη δημιούργησε κι εμείς ως είδος τα σφετεριστήκαμε, λες και μας ανήκαν από πάντα.

Η Γη δεν είναι ανθρώπινη ιδιοκτησία και δεν μας ανήκει. Εμείς ανήκουμε σε αυτήν.

Και τώρα ερχόμαστε αντιμέτωποι και αντιμέτωπες με τις τραγικές επιπτώσεις που εμείς δημιουργήσαμε. Στο ζωικό βασίλειο, στο οποίο ανήκουμε, η καταστροφή που έχει προκληθεί είναι αδιανόητη. Από το 1970 έως το 2014 οι πληθυσμοί των ψαριών, των πουλιών, των θηλαστικών, των αμφιβίων και των ερπετών έχουν μειωθεί κατά 60% παγκοσμίως και οι δύο κύριοι λόγοι που προκαλούν αυτή την απώλεια είναι η υπερεκμετάλλευση των ζώων και των φυτών και η εντατική γεωργία.

Με άλλα λόγια, η ανθρώπινη δραστηριότητα υπονομεύει την ικανότητα της φύσης να υποστηρίξει τη ίδια τη ζωή. Οι άνθρωποι ως κυρίαρχοι και δυνάστες της Γης, επιλέγουμε να κατακτούμε συνεχώς περιοχές της και να την βιάζουμε σε καθημερινή βάση με τις πράξεις μας ή τις απραξίες μας.

Λειτουργούμε σαν ιός στον πλανήτη και αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλά και με σίγουρη επιτυχία είναι να εξαπλωνόμαστε και να καταστρέφουμε κάθε τι όμορφο.

Από ένα κομμάτι γης που θα το καταχραστεί μια κολοσσιαία καπιταλιστική βιομηχανία και θα κτίσει επάνω του, μέχρι ένα λουλούδι που μπορεί να ξεριζώσει βίαια από την γη ένας άνθρωπος για το προσφέρει κάπου, ως ένδειξη αγάπης.

Ποια αγάπη; Τι αγάπη μπορεί να υπάρχει στην προσφορά ενός νεκρού λουλουδιού, που μαραίνεται για να ικανοποιήσει την ματαιοδοξία μας;

Αυτή η σπισιστική νοοτροπία πρέπει να σταματήσει, διότι η Γη υποφέρει από αυτήν, και όταν η Γη υποφέρει, τότε υποφέρουμε κι εμείς.

Κατακτούμε συνεχώς και εμπορευόμαστε ψυχές και σώματα, αντικειμενοποιούμε τους συνανθρώπους μας, τα ζώα και τα φυτά.

Δρούμε χωρίς κοινωνική και οικολογική συνείδηση.

Ονομάσαμε επανάσταση τον όλεθρο και εξέλιξη την καταστροφή. “Βιομηχανική επανάσταση”, επανάσταση για ποιον; Για ποια;

Για τη Γη και τα πλάσματα της σίγουρα όχι. Κρίνουμε τα πάντα με βάση τις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες, λειτουργούμε ανθρωποκεντρικά, χωρίς να σκεφτόμαστε τις συνέπειες των πράξεών μας.

Και οι συνέπειες πλέον είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς: περιβαλλοντική ρύπανση, κλιματική αλλαγή, τρύπα του όζοντος, συνεχόμενες αποδασώσεις, ερημοποιήσεις τεράστιων εκτάσεων γης, αστικοποιήσεις περιοχών και τέλος ασύλληπτες αφανίσεις βιολογικών ειδών.

Ειδών που μοιραζόμαστε καρδιά, μυαλό και νευρικό σύστημα. Τα ζώα είναι έμβια συναισθανόμενα πλάσματα που έχουν το ίδιο δικαίωμα στην ζωή και στην ελευθερία όπως έχουμε εμείς. Ζώα και άνθρωποι είμαστε συγκάτοικοι σε αυτόν τον πλανήτη και οφείλουμε να συνυπάρχουμε ειρηνικά και όμορφα. Οφείλουμε να δημιουργήσουμε κοινούς κόσμους και να ευδοκιμήσουμε μαζί.

Όμως εμείς οι άνθρωποι, θεωρώντας πως είμαστε “ανώτερο είδος” δεν τους αναγνωρίζουμε τα βασικά τους δικαιώματα και τα καταπιέζουμε συνεχώς, τα χλευάζουμε, τα θεωρούμε υποδεέστερα όντα, απλά πράγματα και προϊόντα.

Σκοτώνουμε ένα κουνέλι για ένα μπρελόκ, μια αγελάδα για ένα ποτήρι γάλα, ένα λιοντάρι για μια κορνίζα, διότι λατρεύουμε να έχουμε το κεφάλι του ως τρόπαιο, αιχμαλωτίζουμε και βασανίζουμε μια θηλυκιά κότα, διότι θέλουμε να φάμε την περίοδο της για πρωινό, σκοτώνουμε έναν καρχαρία γιατί θέλουμε το πτερύγιο του να το κάνουμε σούπα.

Το πτερύγιο του! Που του το έδωσε η φύση ως βασικό εργαλείο για να κινείται στο νερό. Σκοτώνουμε φίδια, κροκόδειλους, λύκους, ρακούν, αντιλόπες, ασβούς, κάστορες, σκίουρους, μοσχάρια, λεοπαρδάλεις, ζέβρες, πρόβατα, κουνάβια, φώκιες και αρκούδες για το δέρμα τους. Το δέρμα που τους ανήκει και το χρειάζονται. Μόνον αυτά το χρειάζονται.

Είμαστε βάρβαρο είδος.

Σκέψου, πως θα ήταν να είχες γεννηθεί σε έναν καταραμένο τόπο, όπου “ανώτερα όντα” θα σε κυνηγούσαν ανελέητα για το δέρμα σου ή για το σώμα σου;

Υποβαθμίζουμε ολόκληρες ζωές, ολόκληρες υπάρξεις και τους δίνουμε την αξία ενός ρούχου, μιας ζώνης, ενός παλτό ή ενός παπουτσιού.

Μια αλεπού για μια τσάντα;

Τόσο εκτιμούμε την αξία της ζωής;

Για μια ασήμαντη στιγμή “απόλαυσης” σκοτώνουμε μια ολόκληρη ζωή. Εκτιμούμε την γεύση και την συνήθεια περισσότερο από την ίδια τη ζωή. Είναι θλιβερό.

Τα ζώα δεν μας έφταιξαν σε τίποτα και αξίζουν μια καλύτερη μοίρα.

Είναι εδώ με εμάς, όχι για εμάς.

Συμπολίτες του κόσμου και συνοδοιπόροι στο ταξίδι της ζωής.

Όμως εμείς τα μετατρέψαμε σε θύματα που υποφέρουν καθημερινά λόγω της ανθρωποκεντρικής και σπισιστικής μας κουλτούρας. Μοναδικό τους “σφάλμα” είναι ότι ανήκουν σε άλλα είδη, είδη που εμείς έχουμε κρίνει πως είναι κατώτερα.

Αλήθεια, τι εστί ανωτερότητα;

Ανώτερο ον είναι αυτό που μπορεί και επιβιώνει στον περιβάλλον του, χωρίς να το καταστρέφει. Το κάνουμε εμείς αυτό; Είμαστε ανώτερο είδος;

Η ηλικία της γης είναι 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Τα πρώτα ζώα εμφανίστηκαν στον πλανήτη πριν 500 εκατομμύρια χρόνια και οι πρώτοι άνθρωποι με σύγχρονη ανατομία εμφανίστηκαν στον πλανήτη πριν από μόλις 200.000 χρόνια.

Η Γη και τα Ζώα προϋπήρχαν, δημιουργώντας την δική τους ιστορία και γνώση, μια γνώση που δεν είναι εύκολα κατανοητή από εμάς τους ανθρώπους. Αδυνατούμε να κατανοήσουμε το μεγαλείο της Γης και των Ζώων, διότι κρίνουμε με βάση τους δικούς μας όρους, ενώ παράλληλα έχουμε εγκλωβιστεί σε μια θλιβερή πραγματικότητα, που μας αρρωσταίνει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ.

Έχουμε κτίσει πάνω στην Γη μας, αυτά τα γκρίζα τετράγωνα που ονομάσαμε πόλεις και απλά υπάρχουμε μέσα σε αυτά, χωρίς να ζούμε.

Σαν τα πουλιά που γεννιούνται φυλακισμένα στα κλουβιά και δεν μπορούν να αναπτύξουν βασικές λειτουργίες και ένστικτα, όπως το να πετούν. Έτσι κι εμείς, έχουμε φυλακίσει τους εαυτούς μας σε “πόλεις κλουβιά” και δεν μπορούμε να πετάξουμε την σκέψη μας, να αναπτύξουμε αισθήσεις που κρύβουμε μέσα μας και που μόνο στην φύση μπορούμε να αντιληφθούμε πως έχουμε.

Η φύση έδωσε στα πουλιά το χάρισμα να πετούν και να μπορούν να ταξιδεύουν στον κόσμο ανα πάσα στιγμή κι εμείς τα περιορίζουμε στα κουτάκια μας. Ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε στα άλλα είδη καταδεικνύει τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε και στο δικό μας είδος.

Έχουμε δημιουργήσει ένα οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό σύστημα που ονομάσαμε καπιταλισμό, από το capital που σημαίνει κεφάλαιο. Σε ένα καπιταλιστικό σύστημα, το κεφάλαιο είναι πιο σημαντικό από την ίδια την ύπαρξη, από την ίδια τη ζωή. Σε μια καπιταλιστική χώρα, το εμπόριο και οι βιομηχανίες ελέγχονται από ιδιώτες με σκοπό το κέρδος και όχι από το κράτος.

Το κράτος είμαστε εμείς.

Ο καπιταλισμός είναι εναντίον μας, μας καταβάλει καθημερινά και το χειρότερο είναι πως έχουμε συνηθίσει σε αυτόν και δεν ξέρουμε πως είναι αλλιώς.

Ο καπιταλισμός είναι εχθρός της Γης, την μισεί και την θέλει υπόδουλη του.

Η Γη είναι όμορφη, χρωματιστή, παράξενη, χαοτική, γοητευτική.

Ο καπιταλισμός είναι στείρος, άχρωμος, αρρωστημένος και λαίμαργος.

Ο καπιταλισμός ζητάει ανταλλάγματα συνεχώς, η Γη ποτέ.

Η Γη μας προσφέρει τους καρπούς της απλόχερα, το μόνο που ζητάει είναι σεβασμό.

Τι κάνουμε γι’αυτό;

Πως την σεβόμαστε; Όταν την βιάζουμε συνεχώς με μεγάλα μεταλλικά μηχανήματα, όταν σκοτώνουμε τα πλάσματα της, όταν αδειάζουμε τους ωκεανούς της και όταν ρυπαίνουμε την ατμόσφαιρα και τα εδάφη της. Πως άραγε την σεβόμαστε;

Τα υπόλοιπα είδη ζώων και φυτών, φαίνεται να έχουν βρει ισορροπία σε σχέση με τις κοινωνικές τους συμπεριφορές και το περιβάλλον τους. Δεν το καταστρέφουν όπως κάνουμε εμείς οι άνθρωποι.

Δείχνουν πραγματική ανωτερότητα, διότι η ανωτερότητα έχει να κάνει με την συνύπαρξη και όχι με τον διαχωρισμό, με την ευσυνειδησία και όχι με την απάθεια, με την συμπόνια και όχι με την σκληρότητα.

Τα ζώα είναι ανώτερα των ανθρώπων γιατί μας υπομένουν.

Τα ζώα έχουν δύναμη ψυχής και πληθώρα συναισθημάτων.

Έχουμε πολλά να μάθουμε από αυτά, εάν τους επιτρέψει το Εγώ μας, να συνεχίσουν να υπάρχουν και να αναπτύσσουν τα δικά τους έθνη στον πλανήτη.

Έθνος ονομάζεται ένα σύνολο ατόμων, που συνδέονται με κοινό ιστορικό παρελθόν, κοινή καταγωγή, κοινά στοιχεία πολιτισμού, κοινή γλώσσα και έχουν συνείδηση της κοινής τους ταυτότητας.

Τα Ζώα τα έχουν όλα αυτά, απλά με διαφορετικούς όρους από τους δικούς μας.

Ας σταματήσουμε επιτέλους να κρίνουμε τα Ζώα με βάση την δική μας νοημοσύνη, την δική μας κοινωνική συμπεριφορά, παράδοση και κουλτούρα, διότι είναι άδικο και ανόητο.

Εάν υπάρχει πραγματική ανάγκη να αλλάξουμε τον κόσμο τότε χρειάζεται να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πιο ολιστικά και όχι μόνον ανθρωποκεντρικά. Το πρώτο βήμα για οποιαδήποτε ρεαλιστική αλλαγή είναι η αντίληψη και η αυτογνωσία, δύο βασικά στοιχεία για να παραχθεί ήθος, το οποίο είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη και την καινοτομία. Η αλλαγή είναι υποκειμενική και ο κάθε άνθρωπος την αντιλαμβάνεται διαφορετικά, όμως κάθε αλλαγή σχετίζεται με την κίνηση.

Ο τρόπος που εμείς αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον γύρω μας και το πώς εμείς επιλέγουμε να κινηθούμε σε αυτό, είναι ζωτικής σημασίας. Η αναθεώρηση είναι επίσης μια μορφή αλλαγής και αρχίζει από το Εγώ, που μετέπειτα γίνεται Εμείς.

Τα Ζώα έχουν δικαιώματα και οφείλουμε να τους τα αναγνωρίσουμε και να τα προασπίσουμε. Οφείλουμε να αναθεωρήσουμε υπάρχοντες σπισιστικούς και ανθρωποκεντρικούς νόμους και να δημιουργήσουμε βάσεις για μια ουσιαστική συνύπαρξη μαζί τους.

Προκειμένου να δημιουργηθεί μια αισιόδοξη κοινωνική αλλαγή, θα πρέπει πρώτα να αναπτύξουμε ένα αισιόδοξο ολιστικό όραμα και στη συνέχεια να ασκήσουμε αυτό το όραμα στην καθημερινή μας ζωή.

Οι συνήθειες μας, οι παραδόσεις μας, οι τελετουργίες μας, οι κουλτούρες μας, οι μόδες μας και κάθε είδους ανθρώπινης κοινωνικής δομής, χρειάζεται να αποτελούν μέρος της αλλαγής που θέλουμε να δούμε στον κόσμο. Ο μόνος τρόπος για να αλλάξουμε τον κόσμο είναι μέσω προσωπικής δέσμευσης και ευθύνης.

Είναι αναγκαίο να επανεξετάσουμε τις ανθρωποκεντρικές ιδέες και συμπεριφορές μας και να ξαναχτίσουμε από την αρχή, διότι η Γη μας χρειάζεται και μας αγαπάει. Μας θέλει εδώ μαζί της. Ας την αγαπήσουμε κι εμείς.

Απόψε, δίνουμε το παρών και θρηνούμε μαζί της. Μαζί με την Μητέρα Γη, τιμάμε την μνήμη των νεκρών που χάθηκαν, εξαιτίας μας. Είμαστε εδώ για τα αδέρφια μας, τα Ζώα, κι ελπίζουμε όλες και όλοι μας σε ένα καλύτερο, σοφότερο μέλλον και σε μια πιο στοργική κοινωνία.

Ας κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη τους.».

Διαβάστε επίσης:

WWF: Ο άνθρωπος εξαφάνισε σε λιγότερο από 50 χρόνια το 60% των πληθυσμών των σπονδυλωτών ζώων (βίντεο)

Μέσα σε 123 χρόνια η ανθρωπότητα εξαφάνισε το 95% του πληθυσμού των άγριων ζώων παγκοσμίως

Οι πληθυσμοί των άγριων ζώων μειώθηκαν κατά 58% τα τελευταία 45 χρόνια σύμφωνα με έκθεση του WWF

Απειλείται με εξαφάνιση το 60% των πιθήκων, μαϊμούδων, λεμούριων κ.ά. πρωτευόντων εξαιτίας του ανθρώπου

Επιταχύνεται η εξόντωση των άγριων ζώων εξαιτίας των ανθρώπων επισημαίνει βρετανική έρευνα 

Πριν αγοράσετε ένα εξωτικό ή άγριο ζώο ως κατοικίδιο σκεφτείτε!

Σούπερ μάρκετ εξωτικών ειδών και ζώων ράτσας το φεστιβάλ «Κατοικίδια Εν Δράσει»