Στις 11 Οκτωβρίου η Ιωάννα Βουδούρη κράτησε και πάλι στην αγκαλιά της τον ενός έτους σκύλο της, το μικρό Ζαλάκι, που έχασε στα Εξάρχεια στις 30 Αυγούστου από την οδό Δερβενίων. Το μικροτσίπ που έφερε το ζώο αποδείχτηκε σωτήριο. Όμως, όπως όπως εξήγησε στο www.zoosos.gr πραγματικοί σωτήρες αυτού του ζώου είναι οι άνθρωποι που φρόντιζαν το σκυλί, οι οποίοι το αγόρασαν από έναν άνδρα χρήστη ουσιών που για μέρες κυκλοφορούσε έχοντας μαζί του το μικρόσωμο πλάσμα δεμένο μ' ένα σχοινί.
Το Ζαλάκι σώθηκε γιατί το ζευγάρι των μεταναστών, των αλλοδαπών, των ξένων, που είναι στο στόχαστρο των Ελλήνων ρατσιστών, όχι μόνο νοιάστηκε γι’ αυτό το Ζαλάκι αλλά πλήρωσε και τα έξοδα της περίθαλψης του όταν το αρσενικό Τσιουάουα χτυπήθηκε από αυτοκίνητο.
Η κα Βουδούρη εξηγεί: «Μετά από 42 ημέρες και χάρη στο chip με τα στοιχεία που ευτυχώς είχε τοποθετηθεί λίγες μέρες πριν. Τυχερός και άτυχος μαζί αλλά μεγάλος μαχητής και «αλήτης».
Για μέρες ήταν η «παρέα» ενός χρήστη που τον είχε και τον κυκλοφορούσε με ένα σκοινί αντί για οδηγό. Ευτυχώς η «ανάγκη» τον έκανε να τον πουλήσει σε ένα ζευγάρι μεταναστών - εγκατεστημένων στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια. Τον αγαπούσαν και τον φρόντιζαν μέχρι που ξέφυγε της προσοχής τους και τον χτύπησε ένα αμάξι (όπου η Ελληνίδα οδηγός δεν σταμάτησε αλλά την ακολούθησαν και την ανάγκασαν να γυρίσει πίσω).
Η Ιωάννα και πάλι μαζί με τον σκύλο της.
Μεταφέρθηκε σε κλινική στο Πικέρμι, οι γιατροί συγκρατημένοι και αφού τα ξεπέρασε όλα τα σοβαρά (μόνο το μάτι μας δεν βλέπει καλά και το ποδαράκι μας κουτσαίνει) κοιτάξανε για chip και κάπως έτσι χτύπησε το τηλέφωνο μου. Η καρδιά μου πήγε να σπάσει όταν άκουσα τον κύριο να μιλάει σπαστά ελληνικά και να με ρωτάει αν έχω χάσει ένα Τσιουάουα.
Εδώ και η στιγμή που ένιωσα μικρή σαν άνθρωπος και συνειδητοποίησα πόσο στερεοτυπικά σκέφτηκα. Αλλοδαπός άρα δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ. Ντρέπομαι που το λέω αλλά περισσότερο που το σκέφτηκα.
Δώσαμε ραντεβού στη Λιοσίων και μέχρι να φτάσω σκεφτόμουν δεκάδες πράγματα και τα περισσότερα όχι καλά. Με διέψευσαν όμως. Ήρθε ένα γλυκύτατο ζευγάρι, που φρόντισαν και κάλυψαν όλα τα έξοδα του (και δεν ήταν λίγα) και αν δεν ήταν αυτοί το μικρό Ζαλάκι δεν θα βρισκόταν ποτέ ξανά κοντά μου. Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε έκλαιγαν σαν να έφευγε μέλος της οικογένειας τους. Τους ευχαριστώ πολύ γιατί μου θύμισαν ότι οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ δεν έχουν διαβατήρια, γλώσσες, θρησκεία αλλά μόνο ψυχή και καρδιά.
Και μην ξεχάσω: Ήταν πολύ σημαντικό ότι δηλώθηκε η απώλεια στη βάση δεδομένων όποτε στο σύστημα φαινόταν ότι κάποιος το ζητάει. Και ακόμη πιο σημαντικό: Όταν βλέπετε στον δρόμο χρήστη με κάποιο ζώο μην αδιαφορείτε και μην αγοράζετε».
Διαβάστε επίσης:
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
