Για τα λάθη των κτηνιάτρων

Όταν ένας κτηνίατρος μιλάει δημόσια για τα σφάλματα των συναδέλφων του κτηνιάτρων, που πολλοί από εμάς διαπιστώνουμε να γίνονται σε βάρος των ζώων μας ή των αδέσποτων που φροντίζουμε, έχει άλλη αξία  καθώς ποτέ δεν είδαμε ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος να αναφέρεται σ' ένα τόσο σημαντικό ζήτημα.

Στο www.zoosos.gr γινόμαστε σχεδόν καθημερινά αποδέκτες επιστολών με καταγγελίες για κτηνιάτρους που δεν έκαναν ό,τι έπρεπε, ή έκαναν λάθος διάγνωση ή αδιαφόρησαν για τους ασθενείς τους ή υποτίμησαν την κατάσταση του περιστατικού με αποτέλεσμα ζώα να πεθάνουν. Γι' αυτό και δημοσιεύουμε την ανάρτηση την οποία έκανε στις 24 Οκτωβρίου στο facebook ο κτηνίατρος Μανώλης Βορρίσης o οποίος ζει και εργάζεται στο νησί της Σύρου.

«Κάθε κτηνίατρος έχει δικαίωμα στην επιπλοκή του χειρουργείου ή στη λάθος διάγνωση. Συμβαίνει. Σ' όλους. Είναι αδύνατο να μη συμβεί. Όταν όμως η επιπλοκή και η λάθος διάγνωση είναι συχνές τότε ο όρος επιπλοκή μεταλλάσσεται σε ‘κακή κτηνιατρική πράξη’ και ο κτηνίατρος είναι υπεύθυνος και υπόλογος. ‘H κακή κτηνιατρική πράξη’ δε νομίζω ότι παίζει σε κανένα επαγγελματικό Ελληνικό εγχειρίδιο κτηνιατρικής και σε γενικές γραμμές ορίζεται έως η πράξη του κτηνιάτρου που βλάπτει αντί να ωφελεί την υγεία του ζώου.

Είναι σχεδόν αδύνατο να εξαντληθεί το θέμα εδώ αλλά το ανοίγω έτσι χαλαρά αφού ο σύλλογός μου και οι επιστημονικές εταιρίες, ή το επιμελητήριο μας δεν το ανοίγει. Το ανοίγω για ενημέρωση του κοινού για να προστατευτούν κάποιοι άνθρωποι και τα ζώα τους. Βλέπω στο facebook και λαμβάνω μηνύματα τα οποία με στεναχωρούν και η ανάρτηση εδώ έχει και σημεία προσωπικής ψυχοθεραπείας.

Ας πούμε λοιπόν ότι ένας πολίτης βρίσκει ένα αδέσποτο ζώο και θέλει να το βοηθήσει. Δεν είχε ποτέ κατοικίδιο, ο κτηνίατρος είναι άγνωστη λέξη και διερευνά τις επιλογές του. Είτε θα ρωτήσει κάποιο γνωστό, είτε θα απευθυνθεί στο δήμο, είτε στη φιλοζωική.

Οι Δήμοι δίνουν ‘δουλειές’ με μειοδοτικούς διαγωνισμούς και δυστυχώς σε κάποιες περιπτώσεις αυτό καταλήγει σε μειοδοτική υπηρεσία που περιλαμβάνει ταλαιπωρία του ζώου, μέχρι απώλεια της ζωής του, ψυχολογική ταλαιπωρία του ανθρώπου και βάναυση δυσφήμιση του κλάδου μας που επιτρέπει τέτοια φαινόμενα. ‘Ότι πληρώνεις παίρνεις’ είναι ο αντίλογος αλλά δεν είναι έτσι. Οι διαγωνισμοί είναι και μειοδοτικοί και δε θέτουν ποιοτικά κριτήρια αφού αυτοί που τους συντάσσουν δεν έχουν ιδέα τι συντάσσουν ή δεν τους ενδιαφέρει το θέμα. ‘Έχω πρόγραμμα’ σου λέει ο δήμαρχος αλλά αυτό σε κάποιες περιπτώσεις δεν αρκεί.

Στα προγράμματα ο Δήμος δεν καταγράφει τίποτα πέρα ότι ‘στειρώσαμε 50 ζώα’. Δεν καταγράφετε καμία επιπλοκή, κανένας θάνατος, κανένα παράπονο. Ο πολίτης νιώθει ανήμπορος, απροστάτευτος, γίνεται ενοχικός αφού αυτός πήγε το ζώο, χάνει την εμπιστοσύνη του.

Μια ασφαλιστική δικλείδα είναι μην τρέχετε στο ‘τσάμπα’ με κλειστά μάτια. Ρωτήστε φίλους, διαβάστε κριτικές. Υπάρχουν συνάδελφοι με προσιτές υπηρεσίες και πολλοί καλοί γιατροί.

Έχω αναλάβει γατόνι που ήταν επί μία εβδομάδα σε ‘κτηνίατρο με πρόγραμμα Δήμου’ και μου ήταν εμφανές ότι το ζώο δεν το τάιζαν. Δεν το τάιζαν. Δεν το τάιζαν.

Έχω δει μαστεκτομή και μετά το τέλος του χειρουργείου η θηλή ήταν στη θέση της !!! Εδώ η κακή πράξη υπεισέρχεται στις περιπτώσεις όπου ο κτηνίατρος κάνει μια πράξη που δεν περιγράφεται σε κανένα βιβλίο χειρουργικής.

Μου έχουν μεταφέρει (αξιόπιστα άτομα) περιστατικά όπου γάτος μπαίνει στον κτηνίατρο για στείρωση, με πρόγραμμα του Δήμου (που προφανώς περιλαμβάνει και 7ημερη παραμονή !!!) και βγαίνει με σπασμένο πόδι.

Στη φώτο βλέπουμε διάσπαση τομής σε ορχεκτομή σκύλου (η τομή είναι σε λάθος ανατομική περιοχή) και το ράμμα που προβάλλει εμένα μου φαίνεται σαν κοινό σκοινί.

Δεν μπορώ να απαντήσω εδώ πως αντιμετωπίζεται αυτό το φαινόμενο. Σίγουρα όμως πρέπει να αντιμετωπιστεί. Το οφείλουν οι φιλόζωοι στα ζώα, και οι κτηνίατροι στην επιστήμη τους.

υ.γ. η φωτογραφία είναι από περιστατικό στη Στερεά Ελλάδα.».