Της Ελένης Ηλιοπούλου
Ο Άξελ είναι ακόμη ένας σκύλος που κακοποιήθηκε πολύ από τους ανθρώπους και επειδή μια γυναίκα τον αγάπησε πολύ κατάφερε να του διώξει όλους τους φόβους και μαζί του να διδάσκει στα παιδιά στα σχολεία τι συμβαίνει αγαπώ, συμβιώνω, αντιλαμβάνομαι ότι και τα άλλα πλάσματα έχουν δικαιώματα. Τον Άξελ κάποιοι τον πλάκωσαν στο ξύλο, άλλοι προσπάθησαν να τον δηλητηριάσουν, βρέθηκε με τις πατούσες του καμένες από ασβέστη, ενώ στα δόντια του η γυναίκα που τον υιοθέτησε διαπίστωσε ότι είχαν μπει κομματάκια από σύρματα.
Η Κατερίνα και ο Άξελ.
Ο Άξελ βρέθηκε να ζει στον δρόμο στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας στις 25 Οκτωβρίου του 2013 εξαιρετικά κακοποιημένος, με σημάδια στο σώμα του λες και κάποιος τον έκαψε κάποιος με σίδερο, πάρα πολύ υποσιτισμένος και πάρα πολύ τρομαγμένος. Οι φιλόζωοι τον εντόπισαν ανήμπορο να μην μπορεί να περπατήσει σ’ ένα κεντρικό σημείο του οικισμού.
Ο σκύλος μεταφέρθηκε στο κτηνιατρείο του Γιάννη Κεμπαπίδη με ξεκολλημένες τις μεμβράνες από τις πατούσες του, νιώθοντας φριχτό πόνο και το ίδιο απλανές θλιμμένο βλέμμα. Η Κατερίνα Παπαποστόλου, η σημερινή μαμά του προσφέρθηκε να τον φιλοξενήσει για να αναρρώσει από τα εγκαύματα τα οποία του προκάλεσε ο ασβέστης – όπως είπε ο κτηνίατρος – και με τη βοήθεια μελών του συλλόγου «Εθελοντές Φιλόζωοι Αλεξάνδρειας» φρόντισε για την αποθεραπεία του. Μόλις ο Άξελ έγινε καλά επέλεξε μόνος του και πάλι την αδέσποτη ζωή στο δρόμο, αναγκάζοντας εκείνους που νοιάζονταν για την τύχη του όλο το 24ωρο να τον αναζητούν ώστε να τον γλυτώσουν.
Ο Άξελ έμαθε να μην φοβάται τα παιδιά.
Τη νύχτα της 13ης Νοεμβρίου του 2013 ο Άξελ αποφάσισε να κάνει τον αρχηγό αγέλης των αδέσποτων της περιοχής προκαλώντας φασαρία σ’ έναν από τους πιο κεντρικούς πεζόδρομους της Αλεξάνδρειας. Το τι επακολούθησε εκείνη τη νύχτα, ανήκει δυστυχώς στη σφαίρα του παραλόγου όπως περιέγραψε στο www.zoosos.gr η ίδια η Κατερίνα.
Δύο γυναίκες η Κατερίνα και η Εύα κρατώντας στα χέρια τους μέσα στο σκοτάδι από τρία σκυλιά η κάθε μια για να τα σώσουν, έφαγαν στο κεφάλι μερικές πέτρες ακόμα και κλωτσιές από τους εξαγριωμένους νοικοκυραίους, οι οποίοι διαμαρτύρονταν και απειλούσαν ότι θα δηλητηριάσουν τ’ αδέσποτα όπως και τελικά το έκαναν.
Τον Άξελ οι δύο γυναίκες στην κυριολεξία τον φυγάδευσαν, όμως εκείνος διαρκώς δραπέτευε και για να αντιμετωπίσουν τις τάσεις φυγής του στις 25 Ιουνίου του 2014 αποφάσισαν να τον μεταφέρουν στην πανσιόν φιλοξενίας της «Kynagon Dog Trainers Academy» που βρίσκεται στα Βασιλικά Θεσσαλονίκης. Εκεί για επτά ολόκληρους μήνες πάλευε με την αμέριστη βοήθεια και στήριξη αυτών των καταπληκτικών ανθρώπων με τους εφιάλτες και τους φόβους του.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν αποδεικνύουν την εξέλιξη του Άξελ και τον αγώνα που έκαναν όσοι νοιάστηκαν για να σωθεί...
Εκεί γνώρισε μια ακόμη οικογένεια που τον αγκάλιασε και θα είναι για πάντα οι δεύτεροι «γονείς» του. Εκεί βρήκε την απόλυτη αγάπη και φροντίδα, ανθρώπους οι οποίοι γνώριζαν πως να μιλούν στη γλώσσα του και να του έδειξαν ότι εκεί τα προβλήματά του όλα τελειώνουν. Ο Άξελ μέσα από αυτή την περιπέτεια απέκτησε δύο ακόμη φίλους, την Εύη – που τη λατρεύει και θα παραμείνει για πάντα η δεύτερη μαμά του – και τον Δημοσθένη Μουμιάδη, συμπεριφοριστή και εκπαιδευτή σκύλων με τον οποίον έκανε τα πρώτα βήματα της δεύτερης ζωής του.
Επτά μήνες μετά την εκπαίδευση του ο Άξελ υιοθετήθηκε. Υιοθετήθηκε από την Κατερίνα, από την γυναίκα που τον νοιάστηκε εξ αρχής και τον φροντίζει για να τρώει και να πίνει καθαρό νερό όσο θέλει, να κοιμάται, να έχει ιατρική περίθαλψη, να ζει καλά και να της προσφέρει συντροφικότητα και ελπίδα.
Γιατί υιοθετήθηκε από την ίδια; Μα για πολλούς λόγους, γιατί κουράστηκε να προσπαθεί να πείσει τους πολλούς ενδιαφερόμενους «θετούς γονείς» του πως είναι μια «καλή» διασταύρωση Μαλινουά με Λυκόσκυλο, δε διαθέτει όμως ευγενές pedigree που να κοστίζει μερικές χιλιάδες ευρώ, δεν μπορεί να πάρει μέρος σε κυνοφιλικές εκθέσεις, δεν είναι τόσο άγριος και επικίνδυνος όσο δείχνει, δεν τρώει πολύ, δεν κάνει για φύλακας, δε θέλει τεράστια αυλή για να ζήσει, τα πάει καλά με τα άλλα σκυλιά, φοβάται λιγότερο πλέον τους ανθρώπους, είναι εμβολιασμένος, τσιπαρισμένος, αποπαρασιτωμένος και στειρωμένος…
Με λίγα λόγια η Κατερίνα Παπαποστόλου κουράστηκε να εξηγεί πως για να έχεις σήμερα σκύλο, χρειάζεσαι χρόνο, χώρο, χρήμα και τεράστια αποθέματα αγάπης. Βαρέθηκε να προσπαθεί να πείσει εκείνους που νόμιζαν ότι ενδιαφέρονται πως ο σκύλος δεν μπορεί να λειτουργεί ως ένα ακόμα λούτρινο παιχνίδι και ότι στην πρώτη δυσκολία, δεν έχεις κανένα δικαίωμα να λύνεις το λουρί και να τον πετάς στο δρόμο.
Ο Άξελ διδάσκει στα παιδιά να σέβονται τα ζώα.
Ο Άξελ σήμερα – μετά από δύο χρόνια ασταμάτητης κοινωνικοποίησης και αποευαισθητοποίησης με όσα φοβόταν – είναι η αιτία για την οποία δημιουργήθηκαν οι «Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων» (Ζω.Ε.Σ.), η ομάδα που ίδρυσε η Κατερίνα για να πραγματοποιήσει ενημερώσεις σε σχολεία, ιδρύματα και οργανισμούς αναφορικά με τα ζώα, τις αντιδράσεις, τα δικαιώματα τους.
Ο Άξελ αποτελεί τον έναν από τους δύο βασικούς σκύλους (το ταίρι του είναι η Διώνη) τους προγράμματος και συνοδεύει τη βασική ομάδα στις ενημερώσεις που πραγματοποιούνται στα σχολεία. Δείχνει μεγάλη αγάπη στα παιδιά – που πριν εκπαιδευτεί τα φοβόταν πολύ – και αποζητά συνεχώς το ανθρώπινο χάδι. Αυτό το πλάσμα φοβότανε τα πιτσιρίκια γιατί είχε μάθει πως τον «χαιρετούν» μόνο με πέτρες ουρλιαχτά, με κλωτσιές και νερό.
Κατά τη διάρκεια της κοινωνικοποίησης του επισκέφθηκε πολλά σχολεία, πάρκα με παιδιά και παιδότοπους. Έγινε αποευαισθητοποίηση σε κάθε ήχο και κυρίως στις φωνές και στη φασαρία που προκαλούν τα παιδιά κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης, αλλά και στη μουσική και στα θεατρικά παιχνίδια. Ο Άξελ μέχρι σήμερα έχει συναντήσει περίπου 4.000 παιδιά από τριών έως 15 ετών, χωρίς να δημιουργήσει το παραμικρό πρόβλημα.
Εκπαιδεύτηκε από την ίδια την Κατερίνα Παπαποστόλου, που εκτός από δασκάλα είναι και εκπαιδεύτρια σκύλων, απόφοιτη της «Kynagon Dog Trainers Academy», σε συνεργασία με τον Δημοσθένη Μουμιάδη, ο οποίος και συνεργάζεται με τις Ζω.Ε.Σ. στο κομμάτι του ελέγχου των σκύλων που λαμβάνουν μέρος στο πρόγραμμα.
Μιλώντας με την ίδια για τον σκύλο της που πάντα, όταν αναφέρεται στον αγώνα του να ξεπεράσει τις φοβίες του, συγκινείται, μας είπε: «Όλοι μου λένε πως είμαι ήρωας, γιατί τον γλίτωσα ή από φόλα ή από ευθανασία, λόγω της επιθετικότητας που είχε αποκτήσει από την αδέσποτη ζωή. Όχι, δεν νιώθω ήρωας.
Εκείνη τη νύχτα όμως βρήκα το δικό μου ήρωα. Ένα διαμάντι πεταμένο στα σκουπίδια. Και έγινε για μένα ο πιο καλοκάγαθος γίγαντας του κόσμου. Για πολλούς λόγους. Γιατί κατεύνασε τον τρόμο της Διώνης με άλλα σκυλιά, δείχνοντας της πως και οι σκύλοι αγαπούν.
Και φυσικά μεταδίδει στα παιδιά στα σχολεία την άδολη αγάπη που χαρίζει η συνύπαρξη με τα ζώα. Δεν ξέρω αν θα μάθει να κάνει κόλπα, όπως η Διώνη. Θα δείξει. Είναι όμως τόσο χαρούμενος πλέον, τόσο ήρεμος και τόσο ευτυχισμένος. Και χαίρεται τόσο πολύ με τη νέα “δουλειά” του μαζί μας στα σχολεία.
Ευχαριστώ για τη φροντίδα του από την πρώτη μέρα που τον βρήκαμε στο δρόμο μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου όλους εκείνους που από την πρώτη στιγμή τον στήριξαν και όλους εκείνους που με στήριξαν να θεραπεύσουμε τις πληγές του σώματος και της ψυχής του.
Όλοι οι υπόλοιποι, δείτε τις φωτογραφίες της μεταμόρφωσης του και μιλήστε σε όσους περισσότερους μπορείτε για το τι σημαίνει υπεύθυνη υιοθεσία ζώου! Και το κυριότερο, δείξτε το με τον τρόπο ζωής σας και σας παρακαλώ, σας παρακαλώ, μην αφήσετε να υπάρξει άλλος Άξελ! Μην εγκαταλείπετε! Μην τα φοβάστε! Μην τα χτυπάτε! Μην αφήνετε κανέναν να τα κακομεταχειρίζεται. Θεραπεύστε! Ταΐστε! Υιοθετήστε από το δρόμο και τα κλουβιά σας παρακαλώ! Στειρώστε, σας εκλιπαρώ!
Σε κανέναν δεν αξίζει, είτε είναι ζώο είτε είναι άνθρωπος να ζει μόνος και να φεύγει μόνος, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς χάδι, χωρίς χαρά ή να νιώθει πως είναι επιζήμιος, περιττός και ανεπιθύμητος, να νιώθει τόσο μόνος. Θέλει πολύ δάκρυ ναι, για να μάθεις τον κόσμο να γελάει γιατί ο κόσμος εύκολα δεν αλλάζει. Αλλάζει πολύ αργά, σταδιακά λίγο - λίγο και μόνο αν πολύ το θέλουμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας πρώτα ή τουλάχιστον ας το προσπαθήσουμε».
Η Κατερίνα Παπαποστόλου είναι δασκάλα με όλη τη σημασία της λέξης και το γιατί θα το καταλάβετε διαβάζοντας και την ιστορίας της Διώνης, της σκυλίτσας που κακοποιήθηκε και αυτή βάρβαρα από τους ανθρώπους στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Κάποιος αρχικά την πυροβόλησε, κάποιος άλλος - όχι σκόπιμα - την χτύπησε με το όχημα του και τελικά η αδέσποτη σκυλίτσα βρέθηκε πολύ κοντά στον θάνατο όταν ένας τρίτος την μαχαίρωσε στο λαιμό, της έκοψε την ουρά και την άφησε αιμόφυρτη να σβήνει... Το ζώο χάρη στην υπομονή και το κουράγιο της γυναίκας που διδάσκει τα πιτσιρίκια της Β’ Δημοτικού στο Σχολείο Πρασινάδας Ημαθίας σώθηκε και πλέον βοηθάει τα παιδιά να καταλάβουν, να μάθουν, ν’ αγαπούν, να σέβονται τα ζώα μέσω των διαδραστικών μαθημάτων τα οποία διοργανώνει στην ευρύτερη περιοχή η ομάδα που απαρτίζει τις «Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων».
Διαβάστε επίσης:
Επιδιώκουν να διδάξουν στους μαθητές την αγάπη για τα ζώα
Εκπαιδεύει τον σκύλο φύλακα – άγγελο της Ασπασίας που πυροβολήθηκε από τον πατέρα της
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
