Της Κατερίνας Μάρκου*
«Πρόσφατα, στο πλαίσιο της συζήτησης των αλλαγών στο νόμο 4039/2012 για τα αδέσποτα και δεσποζόμενα ζώα, επανήλθε το θέμα της διαχείρισης των αδέσποτων ζώων.Πρόκειται για μία πονεμένη ιστορία, αποτέλεσμα της χρόνιας αδράνειας των αρμόδιων αρχών που απ’ ό,τι φαίνεται, πρέπει να ανακαλύψουν ξανά την πυρίτιδα, παρά τα πολλά επιτυχημένα παραδείγματα από άλλες χώρες που κατάφεραν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό, χωρίς να καταφύγουν σε ακραίες και απάνθρωπες λύσεις, όπως στη Ρουμανία, όπου έχει στηθεί μία ολόκληρη βιομηχανία εξολόθρευσης των αδέσποτων ζώων.
Τις ίδιες τραγικές εικόνες ντροπής είδαμε και στο περιθώριο των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι. Μετά και την επανεμφάνιση της λύσσας στη Βόρεια Ελλάδα, βρέθηκε και ο απαραίτητος αποδιοπομπαίος τράγος, που ήταν πάλι τα αδέσποτα ζώα, παρόλο που, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΚΕΕΛΠΝΟ, από τα 44 κρούσματα πανελλαδικά, μόλις τα 5 αφορούσαν ζώα συντροφιάς και από αυτά μόνο τα δύο αφορούσαν αδέσποτα ζώα.
Ο φιλόζωος κόσμος φοβάται πως η λύσσα τελικά είναι το πρόσχημα. Πως, επειδή το κράτος δεν μπορεί ή δεν θέλει να διαχειριστεί τα αδέσποτα, προτιμά την εύκολη λύση. Η αλήθεια είναι πως κάθε μέρα παρακολουθούμε εμβρόντητοι απίθανα περιστατικά κακοποίησης ζώων χωρίς καμία αντίδραση από τις αρμόδιες αρχές!
Τι να πρωτοαναφέρω; Τα τραγικά συμβάντα στην Κοζάνη πέρσι, το πρόσφατο περιστατικό στο Ηράκλειο, τη θανάτωση των αδέσποτων στο Νοσοκομείο Παπανικολάου στη Θεσσαλονίκη; Πόσες από τις υποθέσεις αυτές έχουν φτάσει στη δικαιοσύνη; Τι κάνουν η εισαγγελία και τα δικαστήρια;
Πολλές φορές, υπάρχουν υπόνοιες ότι η κακοποίηση προέρχεται από τις ίδιες τις υπηρεσίες που υποτίθεται πρέπει να φροντίζουν τα αδέσποτα. Όλοι έχουμε δει εικόνες από τα Δημοτικά Κυνοκομεία στη Φλώρινα και τις Σέρρες. Εικόνες φρίκης. Και αυτή η κατάσταση δεν δημιουργήθηκε τώρα, υπάρχει χρόνια.
Και δυστυχώς, οι πρόσφατες αλλαγές που έφερε το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης δεν θίγουν τον παραπάνω πυρήνα του ζητήματος, αντιθέτως σε ορισμένα σημεία συνιστούν οπισθοδρόμηση σε σχέση με το ισχύον καθεστώς αλλά και με το καθεστώς προστασίας των ζώων που ισχύει διεθνώς με βάση συμβάσεις που έχει κυρώσει και η χώρα μας.
Τα πράγματα είναι απλά. Η διαχείριση απαιτεί ολοκληρωμένα μέτρα και ριζικές τομές στο νομοθετικό πλαίσιο αλλά και αυστηρότητα και εφαρμογή τιμωριών για τους παραβάτες και ιδίως όταν οι παραβάτες είναι κρατικές ή δημοτικές αρχές.
Απαιτεί καταγραφή και στειρώσεις των αδέσποτων ζώων, απαιτεί την πάταξη του παράνομου εμπορίου, απαιτεί μια πολιτική ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών ήδη από το σχολείο, απαιτεί βαριές κυρώσεις για εκείνους που παρατούν τα ζώα συντροφιάς, απαιτεί εισαγωγή ειδικού σεμιναριακού μαθήματος στην εκπαίδευση για την ευθύνη που συνεπάγεται η διατήρηση ενός ζώου.
Απαιτεί, τέλος, ουσιαστική εμπλοκή των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε συνεργασία με φιλοζωικές οργανώσεις και σωματεία. Είναι, πράγματι, ντροπή οι εικόνες φρίκης που βλέπουμε στα δημοτικά Κυνοκομεία, κολαστήρια στην πραγματικότητα, με εξαθλιωμένα και υποσιτισμένα ζώα.
Σε τελική ανάλυση, η προστασία και η φροντίδα που πρέπει να δείχνουμε προς τα ανυπεράσπιστα ζώα δεν πρέπει να είναι θέμα νομικής δέσμευσης, είναι θέμα πολιτισμικών αξιών, ανθρωπιάς και επιπέδου ανάπτυξης μιας κοινωνίας και ως τέτοιο μας αφορά όλους».
*Η Κατερίνα Μάρκου είναι βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Διαβάστε επίσης:
Κατερίνα Μάρκου: Όχι κητώδη και άγρια ζώα σε «θεραπευτικά προγράμματα»
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.
Συμφωνώ απόλυτα μόνο να δω πότε θα το καταλάβουμε στην Ελλάδα. Όλοι θεωρούν τα ζώα εστία μόλυνσης και βρωμιάς, εάν είναι δυνατόν. Όταν μπαίνεις στο μετρό πιάνεις την μύτη σου από την μπόχα που βγάζουν ορισμενοιανθρωποι.